Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 września 2008 r., sygn. II SA/Kr 197/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Irla / spr. / Sędziowie WSA Krystyna Daniel Mariusz Kotulski Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2008 r. sprawy ze skargi L.K. na decyzję Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [....] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich skargę oddala

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. decyzją z dnia [...] września 2000 r. Nr [...] oraz decyzją ją poprzedzającą z dnia [...] lutego 2000 r. Nr [...] odmówił L.K. przyznania uprawnień kombatanckich.

Organ administracji wskazał, że zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 2 pkt 4 lit."a" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i stanu powojennego (Dz.U. z 1997 r., Nr 142, poz. 950 ze zm.) uprawnienia kombatanckie nie przysługują osobie, która w latach 1944-1956 pełniła służbę lub funkcję i była zatrudniona w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, a także nadzorujących je komórkach jednostek zwierzchnich związanych ze stosowaniem represji wobec osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej. L.K. był bowiem pracownikiem Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w O.

Skargę od powyższej decyzji wniósł L.K. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie w wyniku rozpoznania skargi wyrokiem z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Kr 2804/00 uchylił obydwie decyzje Kierownika Urzędu, zarzucając organowi administracji brak podjęcia wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. W szczególności bowiem L.K. podawał, iż został skierowany do pracy w PUBP przez konspiracyjne Wojsko Polskie co podkreślał także w trakcie postępowania weryfikacyjnego, dlatego też organy administracji winne poddać analizie materiał dowodowy pod kątem charakteru zatrudnienia strony.