Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2008 r., sygn. VIII SA/Wa 120/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Sędzia WSA Artur Kot /sprawozdawca/, Protokolant Michał Sikorski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2008 r. sprawy ze skargi A. spółka jawna z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za maj 2007 roku 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R. z dnia [...] października 2007 r. nr [...]; 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz skarżącej kwotę 177 (sto siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

1. Decyzją z [...] lutego 2008 r., po rozpatrzeniu odwołania "A" I.S., S.S. Spółka Jawna z siedzibą w R., Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w R. z [...] października 2007 r., określającą Spółce nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za maj 2007 r. (362.230 zł) do zwrotu na rachunek bankowy (361.970 zł) i do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy (260 zł). Spółka ostatecznie deklarowała zaś nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w całości do zwrotu na rachunek bankowy (361.970 zł).

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ odwoławczy powołał przepisy art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), a także art. 99 ust. 12, art. 109 ust. 3 i art. 119 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT")

2.1. Obszernie uzasadniając swoje stanowisko organ odwoławczy powołał się na ustalenia faktyczne dokonane przez organ I instancji po przeprowadzeniu kontroli podatkowej. Z ustaleń tych wynika zaś, że określając podstawę opodatkowania za maj 2007 r. skarżąca uwzględniła straty w kwocie 13.844,57 zł oraz 6.904,74 zł poniesione z tytułu organizacji dwóch imprez turystycznych w rozliczeniu za ten miesiąc. Zmniejszyła w związku z tym podstawę opodatkowania według stawki 22% o 152,07 zł i o 110,36 zł. W konsekwencji zmniejszyła kwotę podatku należnego o 57,73 zł (łącznie). W pozostałym zakresie skorygowana marża podlegała opodatkowaniu według stawki 0% i nie powodowała wprost konsekwencji podatkowych. Zdaniem organów skarżąca zaniżyła tym samym podstawę opodatkowania oraz wysokość zobowiązania podatkowego poprzez bezpodstawne uwzględnienie w obliczeniach strat, jakie poniosła z tytułu organizacji dwóch imprez turystycznych. Przedmiotowe usługi turystyki podlegały bowiem opodatkowaniu w szczególny sposób, na podstawie art. 119 ustawy o VAT, z których to przepisów nie wynika zdaniem organów możliwość uwzględniania tzw. "marży ujemnej" przy obliczaniu wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług.