Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 kwietnia 2008 r., sygn. II SA/Wr 39/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Siedlecka /sprawozdawca/, Sędzia NSA Julia Szczygielska, Asesor WSA Olga Białek, Protokolant Szymon Krzyszczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 marca 2008r. sprawy ze skargi M. G -C. i M. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta J.G. z dnia [...] nr [...] ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla stacji bazowej telefonii komórkowej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] nr [...] , wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. oraz w związku z art. 43, art. 46a ust. 1 i 2 i art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz. U. z 1999 r. Nr 15 poz. 139, ze zm.), utrzymało w mocy decyzję tego samego organu odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] nr [...], wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta J.G. ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji związanej z budową stacji bazowej telefonii komórkowej A.,

W uzasadnieniu organ wskazał, iż w związku z wnioskiem, złożonym przez skarżących, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J.G. decyzją z dnia [...] nr [...] odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji nr [...] z dnia [...] i r. znak [...], wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta J.G. przez Naczelnika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Budownictwa Urzędu Miejskiego w J.G., ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji, polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej A na wieży antenowej, z jej usytuowaniem, w granicach nr[...], położonej w J.G., przy ulicy W..

W uzasadnieniu Kolegium podkreśliło, iż istota stwierdzenia nieważności decyzji sprowadza się do ustalenia, czy treść decyzji zawiera takie wady, wymienione w art. 156 § 1 k.p.a., które powodują konieczność jej eliminacji z obrotu prawnego. W stanie faktycznym tej sprawy podstawę oceny stanowią uregulowania z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.