Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn. II SA/Ol 150/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Szczepkowska Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędzia WSA Alicja Jaszczak - Sikora Protokolant Ewa Rychcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Miejskiej z dnia "[...]" roku nr "[...]" w przedmiocie powołania Zastępcy Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego stwierdza, że zaskarżona uchwała wydana została z naruszeniem prawa.

Uzasadnienie

Uchwałą nr "[...]" z dnia 29 marca 2007 r. Rada Miejska w M. powołała na stanowisko zastępcy Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w M. A. B. W uzasadnieniu uchwały wskazano, iż w związku z przejściem na emeryturę zastępcy Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w M., w ramach awansu zawodowego na powyższe stanowisko zaproponowano A. B., która posiada wykształcenie wyższe oraz 18 - letni staż pracy w Urzędzie Miasta w M.

Działając na podstawie art. 93 ust. l oraz ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r., Nr 142, póz. 1591, ze zm.), Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Nr "[...]" Rady Miejskiej w M. z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie powołania Zastępcy Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w M.

W uzasadnieniu wskazano, iż mając na uwadze wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2007 r. sygn. akt II OSK 1445/07, organ nadzoru dokonał ponownej kontroli legalności w/w uchwały i ustalił, iż narusza ona obowiązujące przepisy, gdyż powołana kandydatka nie została wyłoniona w drodze konkursu. A. B., jako długoletniego pracownika, w ramach awansu zawodowego powołano na stanowisko zastępcy kierownika USC w M. i nie został przeprowadzony nabór, o którym mowa w art. 3a ustawy o pracownikach samorządowych. Akt powołania, o którym mowa w art. 6 ust. 3 ustawy o aktach stanu cywilnego, jest aktem powierzającym jedynie czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2000 r. sygn. akt: I PKN 480/1999. Sąd Najwyższy stwierdził, iż art. 6 ust. 3 tej ustawy musi być interpretowany w kontekście brzmienia art. 6 ust. 1 i 2. Pozwala on radzie gminy na powołanie innego kierownika USC niż wójt. Powołanie to należy rozumieć jako możliwość powierzenia wykonywania czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego innej osobie niż wójt. Kwestię natomiast nawiązania stosunku pracy z zastępcą kierownika USC, w związku z tym, iż urzędy stanu cywilnego stanowią część tego urzędu, regulują przepisy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych. Ustawa ta w art. 2 określiła sposoby zatrudniania pracowników samorządowych, w poszczególnych jednostkach samorządu terytorialnego. Analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, iż osoba na stanowisku kierownika USC - niebędąca wójtem, oraz jego zastępca może być zatrudniona na podstawie mianowania, o ile stanowiska te znajdują się w wykazie stanowisk pracy określonych w statucie gminy lub na podstawie umowy o pracę. Pozostałe sposoby zatrudnienia, o których mowa w tym przepisie, tj. na podstawie wyboru oraz powołania określają zamknięty katalog stanowisk na których nawiązywany jest stosunek w tej formie. Wskazano również, iż stosownie natomiast do art. 3a ust. 1 cytowanej wyżej ustawy z dnia 22 marca 1990 r., nabór kandydatów na wolne stanowiska urzędnicze, w tym na kierownicze stanowiska urzędnicze, zatrudnianych na podstawie art. 2 pkt 2 i 4, zwane dalej "stanowiskami urzędniczymi", jest otwarty i konkurencyjny. Obligatoryjny nabór w tym trybie dotyczy zatem kandydatów na wolne stanowiska urzędnicze, w tym kierownicze stanowiska urzędnicze, którzy są zatrudniani na podstawie mianowania oraz umowy o pracę. Organ nadzoru podkreślił, iż zasadą jest przeprowadzenie konkursu, ustawodawca nie przewidział, w przepisach ustawy o pracownikach samorządowych wyjątków, które umożliwiałyby odstąpienie od jego przeprowadzenia. Wymóg przeprowadzenia konkursu na wolne stanowiska urzędnicze, w tym kierownicze stanowiska urzędnicze ma zastosowanie zarówno w stosunku do kandydatów niebędących pracownikami urzędu, jak również do kandydatów już zatrudnionych w tym urzędzie na innym stanowisku.