Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 kwietnia 2008 r., sygn. II SA/Lu 51/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Leszek Leszczyński,, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Protokolant Asystent sędziego Agnieszka Wąsikowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi S. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania z naruszeniem prawa decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza z dnia [...] nr [...] 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz S.T. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia 13 listopada 2007 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza z dnia 11 września 2007 r. stwierdzającą wydanie z naruszeniem prawa decyzji Wójta Gminy z dnia 2 października 2000 r. o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na budowę przyłącza telefonicznego.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wyjaśniło, że Burmistrz decyzją z dnia 11 września 2007 r., wydaną w wyniku wznowienia postępowania administracyjnego, stwierdził wydanie z naruszeniem prawa decyzji Wójta Gminy z dnia 2 października 2000 r. o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na budowę przyłącza telefonicznego do budynku mieszkalnego na terenie pasa drogowego drogi powiatowej S. Z. oraz działek nr ewid. 495, 494 i 470 w W. B. Organ pierwszej instancji wskazał, iż wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wskazaną wyżej decyzją ostateczną z dnia 2 października 2000 r. miało na celu umożliwienie S. T. wzięcia udziału w charakterze strony w tym postępowaniu. Zdaniem Burmistrza decyzja Wójta Gminy z dnia 2 października 2000 r. zawiera błędy formalne, jednakże organ ten nie znalazł podstaw do wydania decyzji innej niż decyzja wydana przez Wójta Gminy. Nadto, jak podkreślił organ, w dniu 28 października 2005 r. minął pięcioletni termin określony w art. 146 § 1 k.p.a., co uniemożliwia uchylenie decyzji ostatecznej z dnia 2 października 2000 r. W tej sytuacji, w ocenie organu pierwszej instancji, możliwe jest jedynie podjęcie rozstrzygnięcia na podstawie art. 151 § 2 k.p.a. w formie decyzji stwierdzającej wydanie decyzji z dnia 2 października 2000 r. z naruszeniem prawa oraz wskazującej okoliczności, z powodu których nie uchylono tej decyzji.