Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2008 r., sygn. II SA/Wa 1982/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bronisław Szydło, Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz(spr.), Asesor WSA Jarosław Trelka, Protokolant Agnieszka Kolasa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 04 marca 2008 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie odwołania ze stanowiska 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu pierwszej instancji 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości 3. zasądza od Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej na rzecz skarżącego S. K. kwotę [...] zł (słownie: [...]) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), decyzją nr [...] z dnia [...] września 2007 r. zmienił decyzję nr [...] Lubelskiego Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w L. z dnia [...] lipca 2007 r. w sprawie odwołania ze stanowiska zastępcy Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w Ś. pana S.K. części ustalającej datę odwołania ze stanowiska i wyznaczył nową datę na dzień [...] września 2007 r. W pozostałej części utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ podniósł, że Lubelski Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] lipca 2007 r. odwołał [...] S. K. ze stanowiska [...] Państwowej Straży Pożarnej w Ś. z dniem [...] sierpnia 2007 r., uzasadnienie decyzji wskazuje na wniosek w tej sprawie Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w Ś. umotywowany utratą zaufania niezbędnego do realizacji zadań służbowych oraz niezadowalającą realizacją przypisanych zadań. Organ podkreślił, że zaskarżona decyzja opiera się na art. 13 ust. 5 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, który stanowi, że zastępca komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej jest stanowiskiem "z powołania", a strażaka zajmującego to stanowisko odwołuje komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej na wniosek komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej. Natomiast art. 31a tej ustawy określa szczegółowo zasady tego odwołania, uprawnienia strażaka po odwołaniu z tego stanowiska oraz precyzuje dalszą jego pozycję służbową. Komendant Główny PSP doszedł do wniosku, że powołanie strażaka na określone stanowisko zasadniczo różni się od mianowania na stanowisko. Strażak powołany na stanowisko może być w każdym czasie odwołany z tego stanowiska, bez szczegółowego podawania przyczyn takiej decyzji. Ustawa o Państwowej Straży Pożarnej zawiera kompleksowe uregulowanie w tym zakresie, zarówno co do podstawy materialnej, jak i procedury. Specyfika takiego rozstrzygnięcia powoduje, że stosowanie Kodeksu postępowania administracyjnego jest tu ograniczone. We wszystkich służbach mundurowych stosunek służbowy funkcjonariusza na stanowisku kierowniczym ("z powołania") jest niestabilny, łatwy do zmiany. Ustawodawca, w zamian, formułuje określone gwarancje, które mają minimalizować ewentualne ujemne skutki takiego odwołania. Odwołanie z takiego stanowiska nie jest uzależnione od wcześniejszego ustosunkowania się do takiego zamiaru lub wyrażenia zgody przez odwoływanego strażaka. Ponadto, zdaniem organu, utrata zaufania jest wystarczającym powodem do odwołania strażaka ze stanowiska "z powołania". Pomiędzy kierownikiem jednostki organizacyjnej PSP, a jego zastępcą musi istnieć zaufanie, ponieważ realizują oni obowiązki służbowe niejednokrotnie w warunkach zagrożenia zdrowia i życia ludzkiego. Utrata zaufania nie musi się opierać na konkretnych zarzutach, wystarczy przeświadczenie przełożonych, że określony strażak może podejmować działania niezgodne z oczekiwaniami przełożonych. Komendant Główny podkreślił, że Komendant Powiatowy PSP w Ś., jako odpowiedzialny za efekty działania kierowanej jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej, ma prawo do decydowania lub znacznego wpływu na obsadę stanowisk w podległej mu komendzie, uwzględniając potrzebę właściwej realizacji zadań. Na decyzje w tym zakresie nie mają wpływu opinie różnych organów załączone do akt sprawy.