Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 30 marca 2004 r., sygn. II SA/Rz 39/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia del. NSA Maria Zarębska-Kobak /spr/ Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik AWSA Magdalena Józefczyk Protokolant ref. staż. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi B. K. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] listopada 2003 Nr [...] w przedmiocie mianowania na stanowisko służbowe skargę oddala

Uzasadnienie

SA/Rz 39/04

U Z A S A D N I E N I E

Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] listopada 2003 roku Nr [...] wydaną w wyniku rozpatrzenia odwołania B. K. od decyzji Komendanta Powiatowej Straży Pożarnej z dnia [...] października 2004 r Nr [...] w sprawie mianowania na stanowisko służbowe - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W podstawie prawnej powołał przepis art. 127 § 2 i 138 § l pkt l k.p.a. oraz art. l la ust. 2 pkt l ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 ze zm.).

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia wyjaśnił, że po ponownym rozpatrzeniu sprawy Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej pismem z dnia 23 września 2003 r. zawiadomił B. K. o wszczęciu postępowania w sprawie mianowania na stanowisko służbowe w Komendzie Miejskiej PSP.

Następnie decyzją z dnia [...].10.2003 r mianował z dniem l listopada 2003 r. na stanowisko służbowe Starszego Specjalisty ds. Bezpieczeństwa i Higieny Pracy i Spraw Obronnych Komendy Miejskiej PSP.

W odwołaniu B. K. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zakwestionował jej legalność.

W ocenie odwołującego organ nie może mianować go na stałe na niższe stanowisko służbowe i wskazał, że w tym zakresie nie posiada wymaganych przepisami prawa kwalifikacji zawodowych jak również nie spełnia kryteriów wskazanych w art. 38 ustawy o PSP do tego rodzaju zmiany. Przedstawiona natomiast w uzasadnieniu argumentacja dotycząca jego mianowania jest powierzchowna i chybiona. Dodatkowo zarzucił, że organ I instancji z rażącym naruszeniem przepisów prawa do dnia wydania zaskarżonej decyzji wydał w tej samej sprawie 5 decyzji, które w wyniku jego odwołania zostały przez organ II instancji uchylone.