Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 lutego 2008 r., sygn. I SA/Wr 1313/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Łoboda (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Halina Betta, Sędzia WSA Marek Olejnik, Protokolant Katarzyna Gierczak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 stycznia 2008 sprawy ze skargi R. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od grudnia 1999 roku oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia [...] (nr [...]) Urząd Skarbowy W.-F. określił R. J. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 1999 r., kwoty zobowiązań podatkowych, zaległości podatkowych oraz przypadających od nich odsetek.

Organ podatkowy zakwestionował prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur (nr [...]. - kwota podatku 968 zł; nr [...] r. - kwota podatku 957 zł; nr [...]. - kwota podatku 1.056 zł; nr [...] - kwota podatku 1.188 zł; nr [...] - kwota podatku 1.364 zł; nr [...] - kwota podatku 1.298 zł; nr [...] - kwota podatku 1.375 zł; nr [...] - kwota podatku 1.430 zł; nr [...]- kwota podatku 1.397 zł; nr [...] - kwota podatku 1.529 zł; nr [...] - kwota podatku 1.628 zł oraz nr [...] - kwota podatku 1.782 zł), wystawionych przez M. W. (Przedsiębiorstwo Wielobranżowe) mających dokumentować usługi badania wiarygodności finansowej podmiotów gospodarczych wskazanych przez nabywcę. Według Urzędu Skarbowego otrzymane przez podatnika faktury dotyczyły usług, które w rzeczywistości nie zostały wykonane, co na podstawie § 48 ust. 4 pkt 5 lit. c) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) uniemożliwiało odliczenie podatku naliczonego.

W motywach rozstrzygnięcia Urząd Skarbowy wskazał, że w toku postępowania prowadzonego wobec M. W. stwierdzono, że nie posiada on kopii faktur wystawionych dla R. J., zaś przesłuchiwany wówczas M. W. oświadczył, że informacje na temat sprawdzenia wiarygodności i sytuacji finansowej podmiotów gospodarczych, pozyskiwał A. S. Wyjaśnił przy tym, że A. S. wykonywał całą działalność jego firmy jako serwisant "Programu Kompleksowego Funkcjonowania i Rozwoju Działalności Gospodarczej". Ten informatyczny program M. W. nabył od spółki z o.o. "A", kierowanej przez A. S. Powołał się organ na opinię biegłego sporządzoną dla celów innej sprawy, a także wyrok NSA z dnia 5.09.2001 r. (sygn. akt I SA/Wr 1449/97), w których uznano, że wskazany program jest bezużyteczny. W konkluzji stwierdził organ, że wystawione przez M. W. faktury dotyczą czynności do których ma zastosowanie art. 83 K.c.