Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 lutego 2008 r., sygn. III SA/Wa 927/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Asesor WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2008 r. sprawy ze skargi W. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 rok. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2007 r., Dyrektor Izby Skarbowej w W., po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez W. C. , utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2006 r. określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.

Z akt sprawy wynika, że przeprowadzono kontrolę podatkową w zakresie rzetelności deklarowania podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczenia i wpłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. u Skarżącej, prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej paliw, z siedzibą w W. ul. [...]pod nazwa J. W protokole pokontrolnym stwierdzono, że w 2000 r. podmiot J. nie prowadził faktycznie obrotu paliwami, był to jedynie obieg dokumentów, a wystawione faktury sprzedaży nie dokumentowały faktycznej sprzedaży. Mimo to na rachunek bankowy J. dokonywano płatności za sprzedaż oleju napędowego. Stwierdzono również nieprawidłowości w zakresie rozliczania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. W zakresie przychodu stwierdzono, iż faktury wystawiane przez stronę nie potwierdzają transakcji handlowych i nie mogą stanowić podstawy do ustalenia przychodu. W zakresie kosztów uzyskania przychodu stwierdzono, że dowody księgowe na podstawie których strona odliczała koszty uzyskania przychodu wystawiane były przez podmioty nieistniejące, ponieważ faktyczne dostawy oleju napędowego nie były realizowane. Natomiast skarżąca nie płaciła za wystawione faktury dostawy na jej rzecz, a pieniądze, które wpłynęły na jej konto otrzymała od swego syna za wystawione faktury.