Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 2007 r., sygn. I SA/Wr 199/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędziowie Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.), Asesor WSA Anetta Chołuj, Protokolant Ewelina Bedyńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 grudnia 2007 r. przy udziale --- sprawy ze skargi B. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wartości nie zaewidencjonowanego przychodu z tytułu działalności gospodarczej oraz określenia ryczałtu za luty, marzec czerwiec i sierpień 2002 r. oddala skargę.

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośródek Zamiejscowy w L. z dnia [...], Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z dnia [...], Nr [...] zmieniającą wcześniejszą decyzję i określającą wartość nie zaewidencjonowanego przychodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej za poszczególne miesiące 2002 r. oraz określającą ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za poszczególne miesiące 2002 r., to jest za luty w kwocie 57,40 zł; za marzec w kwocie 2.600,00 zł; za czerwiec w kwocie 180,00 zł i za sierpień 1.900,00 zł.

Organ pierwszej instancji ustalił, że skarżący w 2000 r. prowadził nierzetelnie ewidencję przychodów, natomiast w latach 2001 2002 ewidencja w ogóle nie była prowadzona, mimo iż skarżący uzyskiwał przychody podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych, w tym przywozu z zagranicy uszkodzonych pojazdów oraz świadczenie usług polegających na wyszukiwaniu za granicą pojazdów, ich zakupu i dokonywania formalności celnych na rzecz konkretnych odbiorców.

Organ ustalił także, że w latach 2000 2002 skarżący dokonał sprzedaży 11 samochodów osobowych marki: F. E., L. D., O. V. (2000); V. G., V. P., S. C., A. (2001 r.), S. T., F. T. (2002 r.) oraz przyczepy campingowej (2002 r.) i motoroweru S. (2002), co wskazuje, zdaniem organu, na zamiar nabywania samochodów do dalszej odsprzedaży. Co potwierdza również treść złożonego w trakcie kontroli oświadczenia, z którego wynika, że na sprzedaży samochodów skarżący zarabiał średnio od 1.000,00 zł do 5.000,00 zł. A także posiadanie przez niego specjalistycznego sprzętu (samochodu marki M. wyposażonego w najazdową lawetę oraz lawetę przyczepianą). Ponadto organ ustalił, że w 2003 r. skarżący kontynuował obrót używanymi pojazdami. Odnosząc się do tłumaczeń skarżącego, odwołujących się do potrzeby używania samochodów w celach prywatnych, organ stwierdził, że ze względu na ilość posiadanych przez skarżącego pojazdów oraz częstotliwość i sposób ich nabywania (np. będąc w posiadaniu 7 samochodów dokonał zakupu kolejnych 3 samochodów) nie można dać wiary tym twierdzeniom. Organ stwierdził również, iż skarżący, niezależnie od ilości posiadanych samochodów stanowiących przedmiot obrotu, posiadał w okresie od listopada 2000 r. do dnia zakończenia kontroli, to jest do sierpnia 2003 r. dodatkowo dwa samochody. Poza tym organ ustalił, iż skarżący osiągnął w 2002 r. dodatkowy przychód w kwocie netto 287, 00 zł z tytułu świadczonych usług transportowych. Przychód ten został ustalony na podstawie zeznań świadka, na rzecz którego była świadczona usługa transportu, potwierdzonych przez samego skarżącego.