Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 grudnia 2007 r., sygn. I SA/Wa 1261/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch Sędziowie WSA Monika Nowicka (spr.) WSA Jolanta Rudnicka Protokolant Joanna Grzyb po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi P. [...] Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia o wywłaszczeniu nieruchomości oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2007 r., nr [...] Minister

Budownictwa utrzymał w mocy własną decyzję z dnia z dnia [...] stycznia 2007 r., nr [...] stwierdzającą nieważność orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] września 1952 r., nr [...], w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości o powierzchni [...] m2, położonej w P. przy ul. [...], oznaczonej jako parcela nr [...], zapisanej w księdze wieczystej nr [...], art. matrykuły [...].

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i oceny prawne: Orzeczeniem z dnia [...] września 1952 r. nr [...] Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. wywłaszczono m. in. opisaną na wstępie nieruchomość. W dniu 4 września 1990 r. K. O. i J. N. wystąpili o stwierdzenie nieważności w/w orzeczenia, wnosząc dodatkowo o przyznanie nieruchomości zamiennej, względnie odszkodowania w wysokości umożliwiającej nabycie innej nieruchomości, odpowiadającej obecnej wartości działki utraconej.

Pierwotnie Wojewoda Poznański decyzją z dnia [...] grudnia 1993 r., nr [...] odmówił wszczęcia postępowania nadzorczego a Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia [...] lipca 1996 r., nr [...] utrzymał tę decyzję w mocy. Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 kwietnia 1998 r. sygn. akt IV SA 1438/96 obie w/w decyzje zostały uchylone a w motywach wyroku Sąd podniósł, iż nie można się zgodzić z poglądem, że stwierdzenie niezgodne ze stanem faktycznym określonym w kwestionowanej decyzji wywłaszczeniowej, iż nieruchomość była niezbędna dla realizacji narodowych planów gospodarczych, stanowić mogło wyłącznie przesłankę wznowienia postępowania. Przeznaczenie bowiem nieruchomości na określone cele, w tym wypadku dla realizacji narodowych planów gospodarczych jak i to, że nieruchomość nie mogła być uzyskana w trybie art. 3 dekretu (z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych) stanowiło bowiem materialnoprawną przesłankę orzeczenia o wywłaszczeniu.