Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. I SA/Wr 1178/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (spr.), Sędzia WSA Marta Semiczek, Protokolant Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 listopada 2007 r. przy udziale --- sprawy ze skargi A S.A. we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 1996r. oddala skargę.

Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej we W. decyzją z dnia [...], nr [...], określił A. S.A. we W., działającej wówczas pod firmą B. S.A., zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za sierpień 1996 r. w wysokości 92.138,00 zł, zaległość podatkową w kwocie 165.798,00 zł oraz odsetki w kwocie 200.596,00 zł, a także ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 17.296,00 zł. W wyniku przeprowadzonego postępowania zakwestionowano rozliczenie spółki z tytułu podatku od towarów i usług w zakresie określenia kwoty podatku naliczonego obniżającego podatek należny, a to na skutek ujęcia w rozliczeniu kwot podatku naliczonego wynikających z faktur VAT wystawionych przez P. K. C. w O. na zakup sprzętu RTV i AGD w okresie od stycznia 1996 r. do marca 1997 r. W postępowaniu tym ustalono, że wskazany wystawca faktur, jakkolwiek prowadził działalność gospodarczą polegającą na handlu hurtowym i detalicznym artykułami przemysłowymi, to jednak nie zadeklarował i nie odprowadził należnego z tego tytułu podatku, jak również nie posiadał żadnych dokumentów księgowych związanych z tymi transakcjami.

Izba Skarbowa we W. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpatrzeniu wniesionego przez spółkę odwołania, uchyliła zaskarżoną decyzję w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego, natomiast w pozostałej części decyzję utrzymała w mocy.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego, złożonej w dniu 3 lipca 2000 r., spółka zarzuciła naruszenie art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, a także § 54 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, jak również naruszenie przepisów postępowania odnośnie art. 122, art. 124, art. 128, art. 187 i art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony realizowane jest w konkretnym momencie i że istotne jest, ażeby w tym właśnie czasie podatnik spełniał przewidziane prawem warunki odliczenia, dlatego też w jej ocenie, w świetle brzmienia § 54 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia, należy przyjąć, że skutek tam wyrażony nie odnosi się do przypadków, gdy sprzedawca utracił kopie faktur już po dokonaniu odliczenia przez nabywcę podatku z nich wynikającego. Tymczasem w przedmiotowej sprawie, jak to podniosła skarżąca spółka, sprzedawca utracił kopie faktur dopiero w okresie późniejszym, za czym przemawiają wyniki przeprowadzonej kontroli w dniach 8 i 9 listopada 1995 r., jak również wyniki kontroli krzyżowej w dniu 25 listopada 1996 r., potwierdzające posiadanie przez P. K. kopii faktur, wystawionych na rzecz D. Zdaniem skarżącej również pozytywny wynik kontroli przeprowadzonej w spółce w zakresie podatku VAT za 1995 r. powodował uzasadnione przypuszczenie, że jej kontrahent dokumentację dla potrzeb VAT prowadzi prawidłowo. Zarzut naruszenie z kolei przepisów postępowania skarżąca uzasadniała tym, że organy bezzasadnie odmówiły mocy dowodowej "duplikatom kopii" faktur, sporządzonym w oparciu o oryginały faktur, jak również zeznaniom W. B. i J. W. Spółka dodatkowo podniosła zarzut, że w uzasadnieniu decyzji nie wskazano w jaki sposób została określona kwota zaległości podatkowej.