Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 listopada 2007 r., sygn. III SA/Wa 774/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie asesor WSA Maciej Kurasz, Sędzia WSA Jolanta Sokołowska (spr.), Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2007 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ja decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] z dnia 5 lipca 2006 r., nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz J. S. kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] lipca 2006 r. o umorzeniu jako bezprzedmiotowe postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.

Z akt rozpoznawanej sprawy wynika, iż wnioskiem z dnia 10 kwietnia 2006 r. (data wpływu do organu 5 maja 2006 r.) J.S. wniósł o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 rok, załączając do wniosku skorygowane zeznanie podatkowe.

Naczelnik Urzędu Skarbowego W. uzasadniając decyzję o umorzeniu postępowania wskazał, iż zeznanie o wysokości dochodu osiągniętego w 2000 roku skarżący złożył w dniu 25 stycznia 2001r., a zatem prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty za 2000 rok przysługiwało skarżącemu do dnia 25 stycznia 2006r. Po upływie tego terminu prawo do złożenia przedmiotowego wniosku wygasło, co skutkowało koniecznością umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący zarzucił naruszenie art. 79 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) dalej powoływana jako "Ordynacja podatkowa", poprzez uznanie, że prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa z upływem pięciu lat licząc od dnia złożenia zeznania rocznego, w którym wykazano wysokość podatku w kwocie prawidłowej. Zdaniem skarżącego prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa z upływem pięciu lat licząc od dnia złożenia korekty zeznania rocznego, w której wykazano zobowiązanie podatkowe w wysokości wyższej od należnej, a taką korektę złożył on w kwietniu i czerwcu 2006r. Wtedy również dokonał wpłaty zaległości podatkowej. W ocenie skarżącego nadpłata podatku dochodowego za 2000r. wskutek korekty zastosowanej wcześniej "ulgi na wynajem" nie powstała w 2001r. lecz w 2006r. i wniosek o stwierdzenie nadpłaty dotyczy nadpłaty powstałej w 2006r.