Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 września 2005 r., sygn. III SA/Wa 1275/05

Użyte w art. 75 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ pojęcie "równoczesności" należy rozumieć nie temporalnie, lecz funkcjonalnie, tzn. jak konieczność łącznego spełnienia dwóch warunków: złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty i złożenia, niekoniecznie w tej samej chwili, towarzyszącej temu wnioskowi skorygowanej deklaracji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu 9 września 2005 r. sprawy ze skargi Marka B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 1.04.2005 r. (...) w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o stwierdzenie nadpłaty za grudzień 1997 r. - uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji.

W dniu 26.06.2001 r. Marek B. /zwany dalej "Skarżącym"/ złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 1997 r. oraz wszystkie miesiące 1998 r., w których wystąpiła nadwyżka.

Urząd Skarbowy w Ż. decyzją z 26.07.2001 r. stwierdził nadpłatę w wysokości 4.362 zł za grudzień 1997 r., powstałą na skutek wykazania i wpłacenia w deklaracji VAT-7 nienależnego zobowiązania podatkowego.

Od powyższej decyzji Skarżący złożył odwołanie, w którym zarzucił m.in. zaniżenie przez Urząd Skarbowy w Ż. wysokości nadpłaty za grudzień 1997 r. o kwotę 561 zł.

IS w W. decyzją z 19.10.2001 r. uchyliła zaskarżoną decyzję w całości i przekazała sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. Izba zarzuciła, że Skarżący nie złożył, zgodnie z art. 79 par. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty korekty deklaracji za okres za jaki domagał się nadpłaty. Wniosek nie był zatem kompletny i organ I instancji powinien pozostawić go bez rozpatrzenia.