Wyrok WSA w Kielcach z dnia 10 października 2007 r., sygn. I SA/Ke 391/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska,, Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.), Protokolant Sekretarz sądowy Celestyna Niedziela, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 października 2007 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] , nr [...] , Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Opatowie z dnia [...], nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty za 2002r. w podatku dochodowym od osób fizycznych od odszkodowania wypłaconego w 2002r. na podstawie ugody sądowej, wynikającego ze stosunku pracy.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że A Z zawarł w dniu 16 października 2002r. ugodę sądową z Cementownią w K. Z ugody tej wynika, że podatnik świadczył pracę w Cementowni w niedziele, święta i dni dodatkowo wolne od pracy oraz w nocy, w związku z czym na mocy postanowień wewnątrzzakładowych aktów zbiorowego prawa pracy nabył uprawnienia do stosownych dodatków. Ponieważ ustalenie prawidłowej wysokości należnych świadczeń z tytułu tych dodatków nie było możliwe, zakład pracy zobowiązał się zapłacić określone w ugodzie kwoty tytułem odszkodowania za niemożność naliczenia dodatków. Na tej podstawie w grudniu 2002r. Cementownia wypłaciła Panu A Z odszkodowanie. Od wypłaconego odszkodowania płatnik pobrał zaliczkę na podatek dochodowy.

Pismem z dnia 8 stycznia 2007r. A Z zwrócił się do Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego pobranego od wspomnianego odszkodowania podatku. Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia [...], nr [...], odmówił stwierdzenia nadpłaty, zaś Dyrektor Izby Skarbowej, podzielając stanowisko organu pierwszej instancji, za bezzasadne uznał stanowisko podatnika, zgodnie z którym przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi podstawę do zwolnienia wszystkich odszkodowań, bez względu na źródło powstania zobowiązania. Możliwość zwolnienia odszkodowania z opodatkowania jest bowiem uwarunkowana faktem, iż źródłem otrzymanego odszkodowania są przepisy ustawy. Tymczasem uprawnienie do otrzymania przedmiotowego odszkodowania nie wynikało wprost