Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 września 2007 r., sygn. I SA/Wr 1058/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Katarzyna Radom Sędziowie Sędzia WSA - Marta Semiczek Asesor WSA - Marek Olejnik (sprawozdawca) Protokolant Aleksandra Madej po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale I w dniu 4 września 2007 r. sprawy ze skargi : A. E. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

W zeznaniu podatkowym za 2001 rok A. E. wykazał podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości [...]. W dniu [...] podatnik złożył w Urzędzie Skarbowym W. - P. P. wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 rok w wysokości [...] wraz z korektą zeznania podatkowego. Podatnik wyjaśnił, że w Polsce posiada ograniczony obowiązek podatkowy i tym samym opodatkowaniu w Polsce podlegają tyko dochody uzyskane na terytorium Polski, w tym uzyskiwane na podstawie umowy o pracę zawartej z A Sp. z o.o. Natomiast wynagrodzenie uzyskane za pracę na terenie Niemiec nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Decyzją z dnia [...] Nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego W. P.-P. odmówił A. E. stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 rok w wysokości [...] uznając, że dowody zebrane w sprawie nie potwierdzają faktu wykonywania przez podatnika pracy w Niemczech, skoro żaden dokument nie określa liczby dni pracy wykonywanej poza terytorium Polski. Zapiski w kalendarzu prowadzonym przez podatnika nie znajdują potwierdzenia w dokumentacji prowadzonej przez płatnika oraz stoją w sprzeczności z treścią zawartej umowy o pracę. Dyrektor Izby Skarbowej we W. decyzją z dnia [...] Nr [...] utrzymał rozstrzygnięcie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. P. P. z dnia [...] w mocy, podtrzymując argumentację organu podatkowego pierwszej instancji.

W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu strona skarżąca wniosła o uchylenie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we W. i poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego P. - P., zarzucając naruszenie art. 191 Ordynacji podatkowej, tj. zasady swobodnej oceny materiału dowodowego i jego dowolną ocenę oraz naruszenie art. 122 w związku z art. 187 ustawy przez błędne ustalenie stanu faktycznego w wyniku niewyczerpującego zebrania materiału dowodowego, jak również naruszenie prawa materialnego poprzez obrazę art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 14 umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. zawartej pomiędzy Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że wartościując dowód w postaci kalendarza podatnika organ podatkowy drugiej instancji odmówił mu samodzielnej mocy dowodowej uznając, iż ilość dni przepracowanych w Niemczech nie została potwierdzona dokumentacją prowadzoną przez płatnika. Dokumentacja podatnika, podkreśla skarżący, zyskała większą moc dowodową, niż dokumentacja prowadzona przez podatnika. W ocenie skarżącego Dyrektor Izby Skarbowej we W. nie przedstawił żadnych dowodów przeciwnych pozwalających na uznanie przedłożonego kalendarza za nieważny. Natomiast decyzja niemieckiego urzędu skarbowego spełnia warunki dopuszczalnego środka dowodowego i stanowi istotny dowód w sprawie. Brak wystąpienia do niemieckich organów podatkowych stanowi istotne naruszenie obowiązku ustalenia stanu faktycznego. Skarżący zauważa, że o fakcie wykonywania pracy na terenie Niemiec świadczą następujące dowody: skorygowane zeznanie podatkowe wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, oświadczenie płatnika świadczące o wykonywaniu przez skarżącego pracy na terenie Niemiec, decyzja niemieckiego urzędu skarbowego, kalendarz podatnika, w którym zaznaczono dni pracy na terenie Niemiec, protokół z kontroli przeprowadzonej u płatnika, w którym kontrolujący odnotowali ilość dni spędzonych w Polsce i w Niemczech.