Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 6 września 2007 r., sygn. I SA/Rz 516/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Maria Serafin-Kosowska /spr./ Sędziowie NSA Jacek Surmacz WSA Kazimierz Włoch Protokolant sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym w dniu 6 września 2007r. sprawy ze skarg spółki z o.o. "A" z siedzibą w T. na decyzje Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] marca 2007r. nr nr: [...] w przedmiocie określenia zobowiązań w podatku od towarów i usług od importu towarów - oddala skargi -

Naczelnik Urzędu Celnego czterema decyzjami z dnia (..) grudnia 2006 r. nr (..)i decyzją z dnia (..) grudnia 2006 r. nr (..)-skierowanymi do spółki z o.o. "A" z siedzibą w T.:

określił prawidłowe wysokości podatku od towarów i usług dla towarów importowanych objętych zgłoszeniami celnymi z dnia (..) lipca 2004 r. nr (..), z dnia (..) czerwca 2004 r. nr (..), z dnia (..) lutego 2005 r. nr (..), z dnia (..) lutego 2005 r. nr (..), z dnia (..) lutego 2005 r. nr (..)odpowiednio w kwotach: 22 232 zł, 30 606 zł, 18 553 zł, 14 859 zł, 16 598 zł,

określił niedobór podatku od towarów i usług odpowiednio w kwotach: 2 889 zł, 3 250 zł, 1 981 zł, 1 529 zł, 1 685 zł stanowiących różnicę pomiędzy kwotami podatku wykazanymi i uiszczonymi według wymienionych wyżej zgłoszeń celnych a kwotami określonymi w prawidłowej wysokości.

Dyrektor Izby Celnej pięcioma decyzjami z dnia (..) marca 2007 r. nr (..) utrzymał w mocy powyższe decyzje organu I instancji a jako podstawę prawną powołał przepisy art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 19 ust. 7, art. 29 ust. 13 i ust.15, art. 34 ust. 4, art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W uzasadnieniach decyzji organ II instancji podał, że w dniach 7 lipca 2004 r., 7 czerwca 2004 r., 7 lutego 2005 r., 9 lutego 2005 r. i 10 lutego 2005 r. "A" spółka z o.o. w T. w imieniu której jako przedstawiciel bezpośredni działała B. s. c. dokonała zgłoszeń celnych o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towaru tj. odzieży damskiej, męskiej i niemowlęcej, określiła należności celne przy zastosowaniu stawki zerowej oraz obliczyła podatek od towarów i usług od podanych wartości celnych. Do zgłoszeń tych dołączone zostały między innymi faktury handlowe oraz świadectwa EUR.1 nr: (..) z (..) lipca 2004 r., (..) z (..) czerwca 2004 r., (..) z (..) lutego 2005 r., (..)z (..) lutego 2005 r., (..)z (..) lutego 2005 r. wystawione przez bułgarskiego kontrahenta firmę S. LTD. Organ I instancji zwrócił się o weryfikację powyższych świadectw EUR.1 do bułgarskich władz celnych od których otrzymał odpowiedź (pisma z 19 maja 2006 r. nr 99/182 i nr 99/254), iż powyższe świadectwa wystawione zostały zgodnie z zasadami określonymi w Protokole 4 Układu Europejskiego UE Bułgaria. Równocześnie władze bułgarskie poinformowały, że przeprowadzą postępowanie weryfikacyjne co do tureckich świadectw pochodzenia, na podstawie których eksporter bułgarski wystawił świadectwa przedłożone przy niniejszych zgłoszeniach celnych. W kolejnych pismach z dnia 3 sierpnia 2006 r. nr 99/182/05 i nr 99/254/05 bułgarskie władze celne poinformowały, że bułgarskie świadectwa pochodzenia wystawione zostały na podstawie tureckich świadectw przewozowych, które okazały się fałszywe albowiem określone firmy tureckie nie istnieją. W związku z tym organ I instancji postanowieniami z dnia 18 października 2006 r. wszczął z urzędu postępowania w przedmiocie prawidłowego określenia podatku od towarów i usług dotyczącego sprowadzonego towaru, natomiast we wcześniej wszczętych postępowaniach w przedmiocie długu celnego organ I instancji wydał w dniach 8 i 11 grudnia 2006 r. decyzje określające prawidłowe kwoty tego długu. Biorąc pod uwagę zmianę podstawy opodatkowania na skutek powyższych decyzji w przedmiocie długu celnego, organ I Instancji wymienionymi na wstępie decyzjami określił w prawidłowej wysokości podatek od towarów i usług. Organ II instancji uznając stanowisko organu I instancji za prawidłowe wskazał na treść art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 17 ust. 1 pkt 1, art. 19 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług określających przedmiot opodatkowania (import towarów) oraz podmioty, na których ciąży obowiązek podatkowy i moment powstania tego obowiązku z mocy prawa (z chwilą powstania długu celnego). Organ II instancji podniósł także, iż według art. 29 ust. 13 powyższej ustawy podstawą opodatkowania w imporcie jest wartość celna powiększona o należne cło i wobec tego koniecznym było w niniejszych sprawach uwzględnienie w tej podstawie cła określonego decyzjami z dnia (...) i (...) grudnia 2006 r. Przy określaniu tego podatku zastosowano stawkę 7% w odniesieniu do odzieży niemowlęcej (poz. 2 i 26 dokumentu zgłoszenia) oraz stawkę 22% co do pozostałych towarów tj. odzieży damskiej i męskiej w oparciu o art. 41 ust. 1 cyt. ustawy i rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu towarów do celów poboru podatku od towarów i usług w imporcie (Dz. U. nr 86, poz. 826 z późn. zm.). Ponadto organ podkreślił, że wymienione wyżej decyzje organu celnego I instancji w przedmiocie długu celnego zostały utrzymane w mocy decyzjami organu II instancji z dnia 21 marca 2007 r. Wskazał także, że skoro zgodnie z art. 33 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, organ I instancji może w jednej decyzji określić zarówno kwotę długu celnego, jak i podatku od towarów i usług, to może także wydać w tym zakresie dwie odrębne decyzje w tym samym czasie i brak jest podstaw do przyjęcia, że warunkiem wydania decyzji w przedmiocie podatku jest wcześniejsze doręczenie stronie decyzji w przedmiocie długu celnego. W niniejszych sprawach postępowanie celne i podatkowe prowadzone było przez ten sam organ, w oparciu o te same dokumenty, postępowania te dotyczyły tego samego towaru objętego tymi samymi zgłoszeniami celnymi. Decyzje organu I instancji w przedmiocie cła i w przedmiocie podatku doręczone zostały stronie skarżącej w tym samym dniu i weszły do obrotu prawnego a więc nie nastąpiło naruszenie przepisu art. 29 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Odnosząc się do zarzutów odwołania w zakresie naruszenia przepisów prawa procesowego, organ II instancji stwierdził, że zarzuty te dotyczą kwestii będących przedmiotem postępowania celnego i do tych zarzutów odniósł się w decyzjach dotyczących długu celnego.