Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 19 września 2007 r., sygn. IV SAB/Po 17/07

1. Mimo, że w 2003 r. wypłacono żołnierzowi zawodowemu uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 i ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (j.t. Dz. U 76/02/693 ze zm. - dalej ustawa z 1974 r.), a prawo do należności pieniężnej w wysokości kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego w ostatnim dniu pełnienia służby, powstało na podstawie art. 95 pkt 1 ustawy z dnia 11 wreśnia 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. 179/03/1750 ze zm. - dalej uswżz), to normatywna treść obu regulacji nie uległa zmianie. Z tej przyczyny pozostaje aktualnym dorobek orzecznictwa i piśmiennictwa, powstały na tym tle pod rządem ustawy z 1974 r.

2. Choć wypłaty świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 95 pkt 1 uswżz, dokonuje wojskowy organ emerytalny właściwy dla adresu zameldowania żołnierza ( art. 96 ust. 7 uswżz), to brak jest podstaw prawnych, by Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w drodze decyzji orzekł w przedmiocie potrąceń ze świadczenia, o którym mowa w art. 95 pkt 1 uswżz. Skoro brak przepisu powszechnie obowiązującego do wydania decyzji przez Dyrektora Biura w przedmiocie potrącenia należności, to nie zachodzi bezczynność tego organu.