Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 wrzenia 2007 r., sygn. I SA/Lu 285/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (spr.), Sędziowie Asesor WSA Jerzy Drwal,, Asesor WSA Wojciech Kręcisz, Protokolant Asystent sędziego Anna Strzelec, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 września 2007 r. sprawy ze skargi Z.C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego określił Z. C. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2001 w kwocie 11 944, 40 zł oraz wysokość należnych, a nie zapłaconych odsetek za zwłokę w kwocie 2 890 złotych od nie nieuregulowanych przez podatnika w ustawowych terminach zaliczek z tytułu wspomnianego podatku w kwocie 12 648, 50 złotych.

Organ podatkowy ustalił, że Z. C. prowadził w 2001 r. działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych, wynajmu pomieszczeń i usług transportowych w przedsiębiorstwie Adwokat Z. C. - Kancelaria Indywidualna z siedzibą w Z. Na skutek przeprowadzonego postępowania podatkowego stwierdzono, że podatnik w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz w składanych deklaracjach PIT 5 i złożonym zeznaniu podatkowym za rok 2001 wykazał niezgodne ze stanem faktycznym dane o wysokości dochodu i wysokości należnych zaliczek oraz wysokości należnego podatku od osób fizycznych za ten rok.

Powyższa ocena wynikała, według organu podatkowego, z błędnego zaliczenia przez podatnika do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z zakupem alkoholu, zakupu samochodu ciężarowego Volkswagen Golf i wydatków poniesionych na jego obsługę techniczną oraz wydatków poniesionych z tytułu czynszu najmu lokalu położonego w R. Łącznie zakwestionowano wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w wysokości 54 665, 76 złotych.

Organ podatkowy przypomniał, że zgodnie z art. 22 ust.1 i 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Do tego rodzaju wydatków nie należy zakup alkoholu na cele reklamy i reprezentacji, jak to kwalifikował podatnik. W ocenie organu nie był to bowiem wydatek poniesiony w celu uzyskania dochodu, a także nie był to wydatek racjonalny, na co organ podatkowy przytoczył argumenty przemawiające za szkodliwością spożywania alkoholu i związanym z tym negatywnym odbiorem społecznym . Organ zauważył ponadto, że prowadzona przez podatnika działalność ma na celu świadczenie usług prawniczych, a nie działalność gastronomiczną. Podawanie klientom alkoholu nie jest ani bezpośrednią, ani też decydującą przyczyną osiągania przez niego jakichkolwiek dochodów. Nie jest też czynnikiem kształtującym pozytywny wizerunek firmy czy też poszerzającym wiedzę o jej produktach i działaniach. Organ podatkowy podkreślił, że wobec powyższych argumentów zbędnym jest przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka na okoliczność zużycia alkoholu w celach reprezentacyjnych.