Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 lipca 2007 r., sygn. I SA/Wr 261/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda Sędziowie: Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz Asesor WSA Dagmara Dominik (sprawozdawca) Protokolant: Katarzyna Leśniowska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 lipca 2007 r. przy udziale - sprawy ze skargi S. D. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002r.: : oddala skargę.

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W.-Ś. z dnia [...] Nr [...] odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w wysokości [...]. Istota sporu pomiędzy stronami sprowadza się do kwestii pomniejszenia przychodu strony skarżącej wykazanego w zeznaniu podatkowym za 2002 r. jako przychód z praw majątkowych (wynagrodzenie za projekt wynalazczy) o koszty jego uzyskania, ustalone w wysokości 50 proc. przychodu. Powołana decyzja została wydana na skutek uchylenia decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 stycznia 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1262/04. Sąd dokonując oceny stanu faktycznego uznał, że przedwczesny był osąd organów podatkowych, iż powołanie art. 98a ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1973 r. o wynalazczości (tekst jedn. Dz.U. z 1984 r. Nr 33 poz.177 ze zm.) jako podstawy prawnej umowy z dnia [...] o wypłatę wynagrodzenia przesądza, że jest to wynagrodzenie za tzw. "pracowniczy projekt wynalazczy" oraz, że prawo własności wynalazku rozumiane jako patent na wynalazek przedsiębiorca (A w R.) nabył na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy o wynalazczości. W ocenie Sądu, aby ustalić, jaki charakter miało otrzymane przez podatnika wynagrodzenie, organy winny ustalić, jaka była podstawa nabycia patentu na wynalazek przez A oraz jaki był zakres obowiązków pracowniczych S. D. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że poza sporem pozostaje twórczy charakter konkretnego projektu wynalazczego. Niewątpliwym jest również fakt, iż S. D. jest twórcą wynalazku (patent nr [...]) pod nazwą budowla ujęciowa odprowadzająca wodę z dużego zbiornika osadowego o stałym przyroście piętrzenia, jednakże uprawnionym z patentu jest B sp. z o.o. we W. potwierdziło, że dokonanie przedmiotowego wynalazku nastąpiło w związku z zatrudnieniem S. D. w B we W. i mieściło się w zakresie jego obowiązków pracowniczych związanych z zajmowanym stanowiskiem głównego projektanta, będąc tzw. wynalazkiem pracowniczym na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o wynalazczości. Zdaniem organu odwoławczego z zebranych okoliczności sprawy wynika jednoznacznie, że ogół praw do konkretnego wynalazku z mocy prawa (tj. art. 20 ust. 1 ustawy o wynalazczości) od momentu jego dokonania przysługiwał C w L. (obecnie C S.A.), jako tzw. jednostce gospodarki uspołecznionej. Jednostka ta jako uprawniona z patentu mogła posiadanym wynalazkiem w pełni dysponować, chociażby poprzez jego wykorzystanie przez którykolwiek z oddziałów wchodzących w jej skład. Wbrew twierdzeniu strony, przyjęcie konkretnego wynalazku do stosowania przez A w R. nie nastąpiło zatem w drodze umowy o przeniesienie przez twórcę wynalazku prawa własności tego wynalazku (prawo własności należało już bowiem do C) na wskazany podmiot. Stąd też umowa z dnia [...] o wynagrodzenie ryczałtowe twórcy wynalazku zdaniem organu drugiej instancji nie reguluje sprawy wynagrodzenia należnego za przeniesienie prawa własności przedmiotowego projektu wynalazczego. Podatnik nie mógł rozporządzać prawem do patentu na dany wynalazek, które mu nie przysługiwało. Także A S.A. Oddział w R. w pismach z dnia [...] jednoznacznie stwierdził, iż przedmiotem umowy z dnia [...] było ustalenie wynagrodzenia należnego S. D. z tytułu zastosowania przez A S.A. Oddział w R. wynalazku, którego podatnik był twórcą. Podstawą prawną do takiego ustalenia wynagrodzenia twórcy wynalazku pracowniczego był w 1984 r., tj. w okresie zgłoszenia danego wynalazku do Urzędu Patentowego art. 98 ust. 2 ustawy o wynalazczości. W okresie powtórnego zastosowania tego wynalazku, tj. w roku 1995, kwestię tę regulował art. 98a ustawy o wynalazczości. Skoro zdaniem organu odwoławczego uzyskany przez podatnika przychód na podstawie umowy z dnia [...] nie może być uznany za zapłatę za przeniesienie przez pierwszego właściciela prawa własności projektu wynalazczego, jak też wspomniana umowa nie stanowi umowy licencyjnej. To w konsekwencji powyższego stwierdzono, że w konkretnym przypadku nie zaszły przesłanki do zastosowania względem osiągniętego przez S. D.w 2002 r. wynagrodzenia z tytułu korzystania z projektu wynalazczego 50-procentowej stawki kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. zwanej dalej "u.p.d.o.f.").