Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 10 lipca 2007 r., sygn. I SA/Gd 6/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Danuta Oleś, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Sędzia WSA Tomasz Kolanowski (spr.), Protokolant Referent Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 lipca 2007 r. sprawy ze skargi A.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. oddala skargę.

Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego, działając m.in. na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 art. 22 a ust. 1 oraz 23 ust. 1 pkt 1 lit b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.; dalej jako "p.d.f."), określił A.K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu wskazano, ze w 2002 r. A.K. prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą [...], zajmującą się sprzedażą samochodów ciężarowych i osobowych oraz świadczeniem usług transportowych. Zgodnie ze złożonym przez podatnika zeznaniem, działalność gospodarcza przyniosła w 2002 r. stratę w wysokości 84 939 zł 20 gr.

Postępowanie w przedmiocie określenia A.K. wysokości straty za 2002 r. zostało wszczęte na postawie postanowienia z dnia 8 grudnia 2004 r. Wobec poczynionych w jego toku ustaleń, organ podatkowy przyjął jednak, że prowadzona przez podatnika działalność gospodarcza nie wykazała straty. Wobec powyższego decyzją z dnia [...] postępowanie umorzono jako bezprzedmiotowe. Jednocześnie wydano postanowienie o wszczęciu postępowania w sprawie określenia A.K. wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r.

W ocenie organu podatkowego I instancji wykazana w zeznaniu wysokość podatku została zaniżona zarówno z uwagi na nieprawidłowości w zakresie określenia wysokości przychodów z działalności gospodarczej, jak i kosztów ich uzyskania.

W uzasadnieniu wskazano, że podatnik zaniżył wysokość przychodów, ponieważ nie uwzględnił w ich ramach wartości nieodpłatnego świadczenia wykonywanego na jego rzecz w 2002 r. w sposób ciągły przez A.P. Jak ustalono w toku postępowania w 2002 r. A.K. nie posiadała uprawnień do kierowania samochodami ciężarowymi, nie zatrudniała pracowników oraz przebywała na urlopie macierzyńskim do kwietnia 2002 r. Natomiast A.P. był pełnomocnikiem w firmie [...], wykonywał w niej czynności kierowcy oraz zajmował się sprawami technicznymi dotyczącymi zakupionych samochodów. Organ ustalił wartość nieodpłatnego świadczenia w wysokości 9 120 zł tj. przyjmując wartość najniższego wynagrodzenia jakie przysługiwałoby pracownikowi zatrudnionemu przez 12 miesięcy.