Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 czerwca 2007 r., sygn. IV SA/Wa 361/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec,, sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant Julia Dobrzańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 czerwca 2007r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji -oddala skargę-

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 lipca 2004 r. (sygn. akt II SA/Kr 223/01) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] grudnia 2000 r., którą utrzymano w mocy decyzję Starosty O. z dnia [...] listopada 2000 r., którą orzeczono o wprowadzeniu z urzędu zmian w ewidencji gruntów wsi S. w gminie B. odnośnie do działek nr ew. [...]. Uzasadniając swoje orzeczenie Sąd podkreślił zróżnicowanie, prowadzonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. -Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 ze zm.), instytucji ewidencji gruntów, jako zbioru danych mających charakter informacyjny oraz regulowanej tą samą ustawą procedury rozgraniczania nieruchomości w przypadkach spornych. Sąd wskazał, iż zasady prowadzenia ewidencji gruntów i budynków normowały wcześniej akty wykonawcze do ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne. Stanowiły one podstawę do podejmowania działań m.in. w zakresie prostowania błędów i omyłek w ewidencji gruntów. W ocenie Sądu stosowne akty regulujące tą procedurę utraciły moc z dniem 1 lipca 2000 r., nie obowiązywały więc w okresie wydawania kwestionowanych orzeczeń. Brak stosownych regulacji w przedmiocie prostowania błędów i pomyłek w związku z brakiem aktu wykonawczego do ustawy, nie wykluczał podejmowania działań w tym zakresie, jednak z zachowaniem wymagania wnikliwego wyjaśnienia stanu faktycznego (art. 7 i 77 K.p.a.). Sąd, oceniając wydane rozstrzygnięcie na gruncie regulacji obowiązujących na dzień ich wydania, uznał, iż uchybiono wymaganiu wnikliwego wyjaśnienia szeregu wskazanych w uzasadnieniu wyroku okoliczności faktycznych związanych z dokonanymi sprostowaniami odnośnie powierzchni działek. Prowadziło to do uchylenia orzeczeń organów obu instancji.