Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2007 r., sygn. IV SA/Wa 327/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jakub Linkowski, Sędziowie asesor WSA Marian Wolanin (spr.), asesor WSA Tomasz Wykowski, Protokolant Dorota Kozub, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2007 r. sprawy ze skargi J. P., S. P., J. O., J. S., K. B., T. D., J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy terenu - uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] października 2005 r.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2005 r. Nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] października 2005 r. o ustaleniu warunków zabudowy dla S. [...] sp. z o.o. na inwestycję polegającą na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym i przyłączami do miejskiej sieci uzbrojenia terenu, projektowanej na działce nr ewid. [...] położonej w W. przy ul. P..

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że planowana inwestycja jest zgodna z wymogami art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717, ze zm.). Organ, przystępując do ustalenia granic obszaru w celu przeprowadzenia analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków koniecznych do spełnienia dla projektowanej inwestycji, powinien mieć na względzie zasadę "dobrego sąsiedztwa", która uzależnia zmianę w zagospodarowaniu terenu od dostosowania się do określonych cech zagospodarowania terenu sąsiedniego, przy czym zasadę tę należy rozumieć szeroko. Pojęcie "działki sąsiedniej" nie oznacza, że musi to być działka bezpośrednio granicząca z działką inwestora, lecz należy przez nie rozumieć pewien obszar tworzący urbanistyczną całość, pozwalający organowi dokonać jak najlepszej oceny sytuacji faktycznej pod względem możliwości zrealizowania planowanej inwestycji z punktu widzenia zasady kształtowania ładu przestrzennego i zasady zrównoważonego rozwoju. Organ właściwy do wydania decyzji o warunkach zabudowy musi dokonać wszechstronnej analizy obszaru, mając na względzie przesłanki art. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a nie tylko ograniczać się do warunków wynikających z art. 61 ust. 1 tej ustawy, a nadto powinien mieć na uwadze zasadę określoną w art. 6 ust. 2, w myśl której każdy ma prawo w granicach określonych ustawą do zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, pod warunkiem iż nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich.