Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 marca 2007 r., sygn. II SA/Wa 2189/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, asesor WSA Jacek Fronczyk, asesor WSA Jarosław Trelka (spr.), Protokolant Dorota Kwiatkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2007 r. sprawy ze skargi H.L. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przydziale osobnej kwatery stałej oddala skargę.

Uzasadnienie

II SA/Wa 2189/06

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] lipca 2006 r. Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej (WAM), po wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego, stwierdził nieważność decyzji - imiennego nakazu przydziału osobnej kwatery stałej nr [...] z dnia [...] listopada 1973 r. wydanej przez szefa Garnizonowej Administracji Mieszkań (GAM) [...]. Na mocy decyzji z [...] listopada 1973 r. skarżącemu, H.L., przyznano osobną kwaterę stałą nr 4 w W. przy ul. [...]

W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] lipca 2006 r. organ wskazał, że decyzją z dnia [...] lutego 1965 r. skarżący otrzymał pomoc z funduszu mieszkaniowego Ministerstwa Obrony Narodowej (MON), tj. dodatkową ulgę w formie zwrotnej, z przeznaczeniem na uzupełnienie wkładu mieszkaniowego i spłatę bieżących należności na uzyskane mieszkanie spółdzielcze w W. Decyzją z [...] lutego 1967 r. pomoc ta została zamieniona na pomoc bezzwrotną. Skarżący po przeprowadzonym rozwodzie otrzymał w ramach rozkwaterowania lokal przy ul. [...], a jego żona przy ul. [...] w W. W dniu 4 września 1972 r. skarżący otrzymał zgodę na przyznanie osobnej kwatery stałej. Imiennym nakazem z dnia [...] listopada 1973 r. Szef Garnizonowej Administracji Mieszkań nr [...] przydzielił skarżącemu osobną kwaterę stałą przy ul. [...] w W. Nakaz ten wydano na podstawie ustawy z 31 stycznia 1961 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych (Dz. U. Nr 6, poz. 38 ze zm.). Organ (Prezes WAM) ocenił, że pomoc finansowa z funduszu mieszkaniowego MON została udzielona skarżącemu także na podstawie ustawy z 31 stycznia 1961 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych. Art. 36 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania nakazu z dnia [...] listopada 1973 r. stanowił, że żołnierz zawodowy tracił prawo do osobnej kwatery stałej w przypadku posiadania lub uzyskania w miejscowości, w której pełnił służbę, mieszkania w trybie przewidzianym w przepisach o pomocy Państwa dla budownictwa mieszkaniowego ze środków własnych ludności. Organ podkreślił też, że skarżący otrzymał pomoc finansową z funduszu mieszkaniowego - przyznano mu dodatkową ulgę w formie bezzwrotnej na uzyskanie lokalu przy ul. [...] oraz na spłatę kredytu. Uzyskał więc i pomoc finansową, i lokal przy ul [...]. W ten sposób zrealizował swoje prawo do kwatery. Zatem w Garnizonie W. nie mógł ubiegać się o kolejną kwaterę stałą. Orzeczenie rozwodu oraz dokonane rozkwaterowanie dokonały się już poza wojskowymi organami kwaterunkowymi. Przydzielenie mu kwatery przy ul. [...] w W. rażąco naruszało art. 36 ust. 1 ustawy z 1961 r. Prezes WAM podkreślił, że organy wojskowe miały świadomość bezprawności przyznania skarżącemu kwatery przy ul. [...], ale mimo tego kwaterę tę przyznały. W konkluzji organ ocenił, że nakaz z 1973 r. rażąco naruszał prawo w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 Kpa.