Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 lutego 2007 r., sygn. II SA/Po 715/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Zieliński Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Monika Pancewicz po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi spółki "A" S. A. w P. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu na zgłoszenie zamiaru wykonania robót budowlanych oddala skargę. /-/ A. Łaskarzewska /-/ A. Zieliński /-/ J. Szaniecka

Uzasadnienie

"A" Spółka Akcyjna z siedzibą w P., ul. [...], zgłosiła [...]r. w oparciu o art. 29 ust. 2 pkt 6 w zw. z art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 207, poz. 2016 z 2003 r.) zamiar wykonania robót budowlanych polegających na zamontowaniu wolnostojącego nośnika reklamowego typu backlight o wymiarach 4 m na 3 m w P. na os. [...] przy ul. [...] na terenie działki nr [...] ark. [...] obręb [...].

Prezydent Miasta rozpatrując wyżej wymienione zgłoszenie wydał [...]r. w oparciu o przepis art. 30 ust. 5 i 6 pkt 1 ustawy Prawo budowlane decyzję zgłaszającą sprzeciw wobec zamiaru wykonania robót budowlanych. W uzasadnieniu wskazano, iż posadowienie wolnostojącego urządzenia reklamowego, jakiego dotyczył wniosek spółki "A" jest w rozumieniu ustawy Prawo budowlane budowlą i w związku z tym wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, ponieważ swym zakresem nie obejmują go zwolnienia przewidziane w przepisach art. 29 i 30 ustawy Prawo budowlane.

Spółka "A" odwołała się od decyzji Prezydenta zarzucając jej naruszenie przepisów art. 29 ust. 2 pkt 6 i art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy Prawo budowlane oraz przepisów art. 10, art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 kpa. W uzasadnieniu wskazano, iż zgłoszenia zamiaru montażu urządzenia reklamowego dokonano w oparciu o przepis art. 29 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo budowlane, sygnalizując przy tym możliwość kwalifikacji również w oparciu o art. 29 ust. 1 pkt 22. Pierwszy z powołanych przepisów stanowi, iż pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu tablic i urządzeń reklamowych, z wyjątkiem reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym. Zdaniem skarżącej treść tego przepisu dopuszcza instalowanie tablic i urządzeń reklamowych nie tylko na obiektach budowlanych, ale i na gruncie. Ponadto przesłanką do objęcia zamierzenia polegającego na zamontowaniu nośnika reklamowego nie może być jego skala i charakter. Dla poparcia takiej interpretacji wskazanego przepisu skarżąca powołała wyroki sądów administracyjnych. Naruszenie przepisu art. 30 ust, 6 pkt 1 Prawa budowlanego jest zaś konsekwencją błędnego przyjęcia, iż montaż tablicy reklamowej będącej przedmiotem zgłoszenia wymaga uzyskania pozwolenia na budowę. Zdaniem skarżącej doszło również do naruszenia przepisów kpa poprzez niezapewnienie stronie możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań - art. 10 kpa; brak wyjaśnienia stanu faktycznego w wyczerpujący sposób a przez to przyjęcie niewłaściwej podstawy do rozstrzygnięcia sprawy - art. 7 i art. 77 kpa; niewskazanie dowodów, na których organ się oparł oraz przyczyn dla, których innym dowodom odmówił wiarygodności - art. 107 §3 kpa.