Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2007 r., sygn. I SA/Wr 1550/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz Asesor WSA Marek Olejnik Protokolant Aleksandra Słomian po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 stycznia 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów za 2001r oddala skargę

Uzasadnienie

W wyniku przeprowadzonego postępowania stwierdzono, że kwoty wydatków poniesionych w roku 2001 przez małżonków P. nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym w tym roku i w latach poprzednich, które pochodziłoby z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Dochód w wysokości [...] nie znajduje pokrycia w ujawnionych źródłach. Wobec tego organ ustalił wobec A. P. zobowiązanie podatkowe za 2001 r. w wysokości [...] w zryczałtowanym podatku dochodowym od dochodów z nie ujawnionych źródeł przychodów lub nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach.

Podatnik odwołał się od tej decyzji i zarzucił, że w sprawie doszło do naruszenia:

- art. 122 i art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, przez nie wyjaśnienia sprawy, a w szczególności przez nie przesłuchanie w charakterze strony A. P., a tym samym błędnego zinterpretowania rezultatów działalności gospodarczej w latach od 1993 r. do 1995 r. oraz do zignorowania zezwolenia fitosanitarnego na import warzyw i owoców;

- art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z prowadzeniem przez organ I instancji postępowania dowodowego po upływie terminu wyznaczonego do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Powołując przepisy ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U.z2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wywodził, że o wysokości osiągniętego w danym roku podatkowym przychodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach decydują dwa czynniki: suma poniesionych przez podatnika w danym roku wydatków, oraz wartość zgromadzonych w tym roku zasobów finansowych, czyli oszczędności. Organ podatkowy na podstawie powyższych przepisów jest uprawniony do porównania wysokości wydatków i wartości opodatkowanych, bądź zwolnionych od podatków zasobów finansowych, jakie podatnik zgromadził w tym roku oraz zasobów, które zgromadził wcześniej. Dyrektor Izby Skarbowej ustalił, że A. P. w okresie od 01.07.1993 r. do 01.03.1995 r. prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną w formie karty podatkowej. W deklaracji w sprawie uzyskania karty podatkowej z dnia 28.06.1993 r. podatnik podał, iż będzie prowadził handel obwoźny, import w zakresie - warzywa, owoce, a miejscem prowadzenia tej działalności będzie K., targowiska miejskie i teren kraju. Z zaświadczenia z dnia 22.06.1993 r. o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, wydanego przez Urząd Miasta w K. wynika, że podatnik mógł wykonywać działalność w formie handlu obwoźnego na terenie targowisk miejskich miasta K. oraz na terenie kraju. Działalność gospodarczą podatnik wykonywał faktycznie przez okres 14 miesięcy (od 23.10.1994 r. do 28.02.1995 r. korzystał ze zwolnienia lekarskiego). Dnia 04.10.1994 r. podatnik zwrócił się do Urzędu Skarbowego w K. z prośbą o zaniechanie wobec niego poboru podatku z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w formie karty podatkowej za miesiąc wrzesień i październik 1994 r., a z dniem 01.03.1995 r. zrezygnował z prowadzenia tej działalności. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej o rozmiarze oraz dochodowości prowadzonej przez Podatnika działalności świadczy złożone przez niego oświadczenie z dnia 30.05.1994 r., w którym stwierdza, iż miesięczne dochody z działalności gospodarczej wynoszą [...] (przed denominacją), co w porównaniu do ówczesnego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, kształtującego się na poziomie [...], dowodzi, że nie była to działalność na skalę hurtową. W ocenie organu odwoławczego przedstawione zezwolenia fitosanitarne z dnia 13.07.1993 r. na przywóz owoców i warzyw nie świadczy o wykonaniu importu w takim rozmiarze, gdyż zaświadczenie to nie jest równoznaczne z obowiązkiem przewiezienia takiej ilości towaru. Podatnik w latach 1993 -1995 r. był właścicielem samochodu ciężarowego marki Fiat 258N o ładowności 1200kg, co czyni wątpliwym możliwość przewiezienia określonej w pozwoleniu ilości towarów. Podatnik nigdzie nie wskazał, aby korzystał z usług innych przewoźników. Wobec tego Dyrektor Izby Skarbowej uznał argumenty przedstawione w odwołaniu za chybione. Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił także, że w myśl przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej (Dz.U. nr 124, poz. 551 ze zm.) opodatkowana w tej formie mogła być m.in. działalność w zakresie detalicznego handlu artykułami spożywczymi, rolnymi i ogrodniczymi, a nie handel hurtowy. Jeżeli więc Podatnik uzyskiwał dochody z handlu hurtowego i nie zgłosił takiej działalności do opodatkowania, przychody te nie mogą być uwzględnione w niniejszej sprawie. Mienie pochodzące z przychodów podlegających opodatkowaniu, lecz nie zgłoszone do opodatkowania nie stanowi pokrycia wydatków, w rozumieniu powołanego przepisu art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.