Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 stycznia 2007 r., sygn. II SA/Wa 1980/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bronisław Szydło, sędzia WSA Andrzej Kołodziej, asesor WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.), Protokolant Magda Magdoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej zwolnienia z zawodowej służby wojskowej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Minister Obrony Narodowej działając na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2006 r., utrzymał w mocy decyzję Ministra Obrony Narodowej nr [...] z dnia [...] czerwca 2006 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności wydanej dla celów ewidencyjnych decyzji Ministra Obrony Narodowej nr [...] (punkt [...]) z dnia [...] listopada 2003 r. w sprawie zwolnienia [...] S. S. z zawodowej służby wojskowej, wskutek upływu okresu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, dokonanego przez organ wojskowy. W uzasadnieniu organ podniósł, że decyzją nr [...] (punkt [...]) z dnia [...] listopada 2003 r. wydaną dla celów ewidencyjnych, Minister Obrony Narodowej zwolnił stronę z zawodowej służby wojskowej z dniem 30 czerwca 2004 r., wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, dokonanego przez organ wojskowy. Następnie w dniu 4 maja 2006 r. strona wystąpiła do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o stwierdzenie nieważności wydanej dla celów ewidencyjnych decyzji Ministra Obrony Narodowej nr [...] (punkt [...]) z dnia [...] listopada 2003 r., podnosząc, że wydano ją z naruszeniem prawa. Jednak organ stwierdził, że decyzja Ministra Obrony Narodowej nr [...] (punkt [...]) z dnia [...] listopada 2003 r. o zwolnieniu żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej, została wydana dla celów ewidencyjnych na podstawie § 137 ust. 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz.38 z późn. zm.). Organ przywołał w decyzji treść wyroku wydanego w składzie siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lutego 2002 r. (sygn. akt OSA 9/01), w którym stwierdzono, że zwolnienie żołnierza ze służby wojskowej na podstawie art. 75 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 z późn. zm.), oznacza jedną tylko decyzję administracyjną o zwolnieniu. Sąd wskazał, że w wypadku zwolnienia (rozwiązania stosunku służbowego), wskutek upływu okresu wypowiedzenia dokonanego przez organ wojskowy, wydaje się jedynie rozkaz personalny do celów ewidencyjnych (§ 137 ust. 4 wymienionego rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych). Rozporządzenie to mówi więc o dwóch rozkazach: rozkazie personalnym o zwolnieniu i rozkazie personalnym o zwolnieniu wydawanym do celów ewidencyjnych, nie wyjaśniając czym różnią się od siebie. Sąd zauważył, że przepisy wymienionego rozporządzenia nie przewidują natomiast wprost obowiązku doręczenia żołnierzowi zawodowemu rozkazu wydanego do celów ewidencyjnych. Fakt łączenia rozkazu wydawanego do celów ewidencyjnych z przypadkami, w których skutek prawny decyzji wiąże się z nadejściem zastrzeżonego terminu, pozwala przyjąć, że ten cel ewidencyjny oznacza jedynie zarejestrowanie faktu, iż żołnierz został zwolniony (stosunek służbowy został rozwiązany), a nie zwolnienie powodujące rozwiązanie stosunku służbowego. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd stwierdził, że na gruncie wymienionego rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych, mamy do czynienia w tej samej sprawie, rozstrzyganej na podstawie art. 75 ust. 1 pkt 7 wymienionej wojskowej ustawy pragmatycznej, z dwoma rozkazami personalnymi o zwolnieniu, ale tylko pierwszy z nich jest rozkazem - decyzją administracyjną, wywołującą skutki w sferze zewnętrznej, natomiast drugi jest wydawany na użytek wewnętrzny do celów ewidencyjnych, porządkowych i w związku z tym nie podlega kontroli sądowej. Z przedstawionego wyżej wywodu Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartego w uzasadnieniu ww. wyroku z dnia 18 lutego 2002 r. wynika, zdaniem Ministra Obrony Narodowej, że decyzja wydana dla celów ewidencyjnych nie jest decyzją administracyjną, gdyż nie posiada cech przynależnych decyzji administracyjnej, tj. nie jest zewnętrznym, władczym aktem administracyjnym, objawiającym wolę organu, nie jest skierowana do konkretnego adresata (gdyż nie ma obowiązku jej doręczenia zainteresowanemu). Wobec powyższego, zważywszy na brzmienie art. 1 pkt 1 Kpa, decyzja wydana dla celów ewidencyjnych nie podlega również uregulowaniom zawartym w Kodeksie postępowania administracyjnego, a zatem nie może być wszczęte postępowanie administracyjne w celu stwierdzenia nieważności aktu, który nie jest decyzją administracyjną.