Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 stycznia 2007 r., sygn. I SA/Po 1178/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia Sędzia NSA Gabriela Gorzan /spr./, Sędziowie Sędzia NSA Maria Skwierzyńska, As. sąd. WSA Karol Pawlicki, Protokolant ref.-staż. Paulina Budzyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi Firmy "A" SA w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzające ją postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] nr [...] ; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej spółki kwotę 440 zł ( czterysta czterdzieści złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. /-/ K.Pawlicki /-/ G. Gorzan /-/ M.Skwierzyńska

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...]. firma" A" S.A. wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (opubl. w 2004r. DZ.U. Nr 54, poz.11, ze zm.) - zwaną dalej ustawą VAT - w odniesieniu do opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za nielegalny pobór energii pobieranych na podstawie art.57 ust.1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (tekst jedn. opubl. w 2006r. Dz.U. Nr 89 poz.625).

W uzasadnieniu postanowienia podatniczka wskazywała, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie odpłatnej dostawy energii elektrycznej. Niekiedy jednak dokonywany jest nielegalny pobór energii. Fakt ten jest dokumentowany protokołem sporządzanym przez co najmniej dwuosobowy zespół. Wycena nielegalnego poboru energii następuje w oparciu o obowiązującą taryfę. Następnie sporządzane jest zlecenie do działu finansowego, na podstawie którego jest wystawiana faktura.

Zdaniem podatniczki przedstawiony sposób postępowania świadczą o tym, że żąda ona świadczenia odszkodowawczego, którego tytułem jest nielegalnie pobrana energia elektryczna, o której mowa w art. 3 pkt 18 ustawy Prawo energetyczne. Sam nielegalny pobór energii dokonywany jest bez jej wiedzy. Podatniczka wskazywała, że wspomniane działanie jest bezprawną i jednostronną czynnością podmiotu dokonującego czynności "nielegalnego poboru energii", ona sama natomiast nie godzi się w tym przypadku na pobór energii, w konsekwencji nie przenosi na podmiot dokonujący nielegalnego poboru żadnych praw. W przypadku stwierdzenia nielegalnego poboru podatniczka żąda jedynie naprawienia szkody od podmiotu dokonującego nielegalnego poboru. Podstawą prawną tego roszczenia jest art. 57 ustawy Prawo energetyczne. W dalszej części wniosku podatniczka poddała analizie charakter roszczenia opartego na art. 57 wspomnianej ustawy. Następnie przytoczono uzasadnienia orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2004 r., sygn. III SA 528/03, oraz z dnia 13 maja 2004 r., sygn. akt III SA 2559/02, w których Sądy zajmowały się problematyką charakteru prawnego świadczenia odszkodowawczego z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej. Podatniczka wskazywała, że w powyższych sprawach Sądy przyjęły, że opłata taryfowa żądana w oparciu o art. 57 Prawa energetycznego ma na celu wyrównanie szkód przedsiębiorstwu energetycznemu, nie jest więc należnością z tytułu dostawy energii. Pod koniec podatniczka wskazywała również na podobną instytucję zawartą w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego - opubl. w 2005 r. Dz.U. Nr 31 poz.266, ze zmn. W konsekwencji podatniczka wywodziła, że nielegalny pobór energii należy traktować jako świadczenie odszkodowawcze, nie jako świadczenie za dostawę towarów. W konsekwencji nie jest to świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.