Wyrok WSA w Opolu z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. II SA/Op 441/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie: sędzia WSA Ewa Janowska - spr. Asesor sądowy Elżbieta Naumowicz Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2006 roku sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w O. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja w całości nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w O., decyzją z dnia [...] Nr [...], wydaną na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r., Nr 90, poz. 575 ze zm.), stwierdził u E. K. chorobę zawodową - zespół wibracyjny - postać naczyniowo - nerwowa. Wymieniona choroba ujęta jest w pozycji 22.1 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115). W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że została ona oparta na orzeczeniu lekarskim nr [...] o rozpoznaniu choroby zawodowej, wystawionego przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w O. z/s w K., Poradnia Chorób Zawodowych, dotyczącego E. K. zatrudnionego w charakterze szlifierza polerowacza, a ostatnio montera armatury w A spółka z o.o. w O. U badanego stwierdzono zespół wibracyjny - postać naczyniowo - nerwowa. Organ podał, że E. K. pracował w okresie od 16 października1969 r. do 17 lutego 1970 r. w Spółdzielni B w O. w charakterze robotnika transportowego, od 26 stycznia 1971 r. do dnia 15 maja 1971 r. jako betoniarz w zlikwidowanej Spółdzielni C w O. W obu tych zakładach, z powodu likwidacji, brak jest dokumentacji, dlatego ocena narażenia na czynnik szkodliwy, jakim jest wibracja stała się niemożliwa. Od dnia 18 maja 1971 r. E. K. zatrudniony jest w A spółka z o.o. w O., w Zakładzie, który powstał w wyniku kolejnych przekształceń ([...] Zakładów Przemysłu Terenowego Przedsiębiorstwo Państwowe w G., następnie Fabryki Armatury w O.). W spółce A zatrudniony był jako odlewacz kokilowy, następnie jako szlifierz polerowacz do 16 lipca 2001 r., a w okresie od 17 lipca 2001 r. do dnia 15 lipca 2003 r. wykonywał czynności szlifierza polerowacza, montera armatury, przy czym od 16 lipca 2003 r. do 7 lipca 2004 r. dodatkowo mógł obsługiwać półautomaty polerskie, od dnia 8 lipca 2004 r. zatrudniony jest na stanowisku montera armatury. W dokumentacji zakładowej znajdują się wyniki badań środowiskowych, przy czym pomiary środowiskowe w zakresie wibracji przeprowadzone były na stanowisku szlifierza polerowacza w październiku 1994 r. we wrześniu 1999 r., w marcu 2002 r., w maju 2003 r. i nie wykazały one przekroczenia dopuszczalnych norm (krotność wartości dopuszczalnych drgań mieściła się w przedziale od 0,2 do 0,8 normy). Kolejne badania, przeprowadzone w maju 2004 r. potwierdziły, że normy higieniczne w zakresie wibracji były niespełnione. Pomiary sprawdzające wykonane w czerwcu i listopadzie tego samego roku wykazały poprawę warunków higieny pracy, przekroczeń normatywów higienicznych nie stwierdzono. Z analizy wyników badań środowiskowych przeprowadzonych na stanowiskach szlifierza polerowacza wynikało, że niespełnione normy w zakresie wibracji dotyczyły stanowisk, na których występował ponadnormatywny hałas. Organ stwierdził, że E. K. od lipca 2001 r. nie wykonywał czynności zawodowych na szlifierko - polerkach, na których występowały przekroczenia dopuszczalnych norm hałasu, a to w związku z przeciwwskazaniami do pracy w hałasie powyżej 85 dB, wydanymi przez lekarza zakładowego w orzeczeniu lekarskim. Organ wskazał, że pracownik nie pracował w warunkach niespełnionych norm higienicznych w zakresie wibracji, jednak przez długi okres zatrudnienia narażony był na działanie w/w czynnika szkodliwego dla zdrowia, występującego w miejscu pracy, co spowodowało narażenie zawodowe, o którym mowa w § 2 ust. 3 pkt 1 powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów dnia 30 lipca 2002 r. Organ argumentował, że, mimo, iż narażenie występowało w stopniu nie przekraczającym dopuszczalnych norm higienicznych nie można wykluczyć, aby taki poziom drgań nie był przyczyną powstania choroby zawodowej wymienionej na wstępie decyzji, tym bardziej, że wcześniejszego monitorowania drgań na w/w stanowiskach dokumentacji zakładowej brak. Reasumując, organ wskazał, że wszystkie okoliczności mające wpływ na powstanie choroby zawodowej powodujące istnienie związku przyczynowego pomiędzy występowaniem narażenia zawodowego w środowisku pracy, a stwierdzonym schorzeniem, uzasadniają stwierdzenie u E. K. podanej choroby zawodowej.