Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. II SA/Ol 761/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Protokolant Sędzia WSA Alicja Jaszczak - Sikora Sędzia WSA Adam Matuszak Asesor WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Ewa Rychcik Przewodniczący Sędziowie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2006 r. sprawy ze skargi G. I. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" i "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" nr "[...]" nr rejestru "[...]". Starosta odmówił G. I. zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę budynku letniskowego na działkach nr ewidencyjny "[...]" i "[...]", położonych w obrębie geodezyjnym "[...]" gmina "[...]". W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż z mocy art. 35 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) wynika, iż właściwy organ wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, jeżeli na terenie którego dotyczy plan zagospodarowania działki lub terenu znajduje się obiekt budowlany, w stosunku do którego orzeczono nakaz rozbiórki.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył G. I. W odwołaniu zarzucił naruszenie art., art. 6, 7, 9, 10, 11, 76, 80 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: kpa).

Podniósł, iż rozstrzygnięcie organu jest merytorycznie niezgodne z wnioskiem odwołującego się. Wniosek z dnia 4 maja 2005r. dotyczył bowiem wydania pozwolenia na budowę budynku rekreacji indywidualnej położonej na działce nr "[...]" na granicy

z działką "[...]". Takie żądanie było uwarunkowane decyzją o warunkach zabudowy wydaną w dniu "[...]" przez Burmistrza Miasta. Organ architektoniczno-budowlany

w trakcie postępowania samowolnie poszerzył obszar zabudowy, co było główną

i bezpośrednią przyczyną odmowy wydania pozwolenia na budowę. Takie postępowanie organu jest niezrozumiałe, gdyż w postanowieniach wzywających do uzupełnienia wniosku organ nie zażądał przedłożenia decyzji o warunkach zabudowy dotyczącej działki nr "[...]". Dodatkowo na żadnym etapie postępowania Starosta nie przedstawił jakimi przesłankami kierował się poszerzając obszar inwestycji o działkę nr "[...]". Jest to działanie niedopuszczalne, ponieważ Starosta swoimi działaniami po raz kolejny kwestionuje decyzję o warunkach zabudowy. Analizując decyzję Starosty odwołujący się doszedł do przekonania, iż organ potraktował decyzję Burmistrza Miasta jako decyzję o warunkach zabudowy drogi na działce nr "[...]". Taka ocena dokonana przez organ jest całkowicie błędna, bowiem decyzja określa jedynie sposób wjazdu na działkę nr "[...]" przez nieruchomość "[...]". W żadnym punkcie decyzji nie określono warunków budowy drogi dojazdowej. W decyzji Burmistrza Miasta określono także wymogi dotyczące zasilania w energię elektryczną. Z Zakładem Energetycznym odwołujący się uzgodnił przyłącze energetyczne, które znajduje się na działce będącej drogą dojazdową. Teren ten winien zostać również zagospodarowany przez inwestora działki "[...]". W decyzji o warunkach zabudowy określono także wymogi zaopatrzenia w wodę, poprzez działkę nr "[...]" do projektowanej sieci wodociągowej. Odwołujący się wskazał, iż alternatywną drogą jest przyłącze prowadzone do istniejącej sieci poprzez działkę nr "[...]", która do niego nie należy, ale w takiej sytuacji opierając się na stanowisku organu inwestor winien stworzyć plan zagospodarowania działki nie należącej do niego.