Wyrok WSA w Łodzi z dnia 30 listopada 2006 r., sygn. III SA/Łd 343/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Rutkowska, Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, Asesor WSA Ewa Alberciak (spr.), Protokolant Asystent sędziego Agata Brolik-Appel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2006 roku sprawy ze skargi S. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej pod postacią przewlekłej choroby narządu głosu oddala skargę.

Uzasadnienie

III SA/Łd 343/06

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...], wydaną na podstawie art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tj. Dz. U. Nr 90 z 1998 r., poz. 575 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115) i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po analizie zgromadzonej dokumentacji i rozpatrzeniu odwołania od decyzji Nr 64 Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] znak: [...] o braku podstaw do stwierdzenia u S. K. choroby zawodowej pod postacią przewlekłej choroby narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat, Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wyjaśniono, że z analizy przebiegu zatrudnienia i narażenia zawodowego wynika, że S. K. był zatrudniony w latach 1953 -1991 na stanowisku nauczyciela w wymiarze godzin dydaktycznych zgodnie z kartą oceny narażenia zawodowego z dnia 30 marca 2004r. oraz protokołami z postępowania wyjaśniającego z dnia 9 lutego 2005r. i 16 września 2005r. Prowadził liczne zajęcia dodatkowe związane z wysiłkiem głosowym. W 1981r. korzystał z urlopu dla poratowania zdrowia. Po przejściu na emeryturę w 1981r. zatrudniony był jako nauczyciel - wychowawca w bursie szkolnictwa zawodowego (w latach 1984 -1988) oraz na stanowisku nauczyciela w niepełnym wymiarze czasu pracy - 13/18 etatu (w latach 1988-1991). Ostatnie miejsce pracy S. K. to Zespól Szkół Zawodowych Nr [...] w Ł., ul. A. Aktualnie przebywa na emeryturze. S. K. został skierowany na badania w celu rozpoznania choroby zawodowej przez Przychodnię Rejonową Nr [...] w Z., ul. B (data wystawienia skierowania - 9 września 2003 r.), co rodzi uzasadnione domniemanie, że lekarze badający i leczący zainteresowanego do dnia skierowania nie dopatrzyli się etiologii zawodowej w rozpoznanych u skarżącego chorobach, bowiem w przeciwnym wypadku dokonaliby zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej, do czego obligowały ich przepisy dotyczące chorób zawodowych. Badania specjalistyczne wykonano w uprawnionych (zgodnie z przepisami § 5 wymienionego rozporządzenia Rady Ministrów, do orzekania o chorobach zawodowych jednostkach orzeczniczych l i II stopnia tj. Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Ł. oraz na wniosek strony w trybie odwoławczym w Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy w Ł. W wyniku badań specjalistycznych przeprowadzonych przez ww. placówki S. K. uzyskał dwukrotnie orzeczenia lekarskie o braku podstaw diagnostyczno-orzeczniczych do rozpoznania choroby zawodowej narządu głosu (orzeczenie WOMP Nr [...] z dnia 8 lipca 2004r. i orzeczenie lekarskie IMP Nr [...] z dnia 26 stycznia 2005r). W orzeczeniu WOMP (w części dotyczącej narządu głosu) w wyniku badań laryngologicznych, foniatrycznych i videostroboskopowych stwierdzono przerost lewego fałdu przedsionkowego, zanikowy nieżyt krtani, dysfonię hyperfunkcjonalną. W uzasadnieniu braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej podano, że zmiany stwierdzone u badanego są następstwem przewleklego procesu zapalnego górnych dróg oddechowych. W orzeczeniu IMP (w części dotyczącej narządu głosu) w wyniku badań laryngologicznych, foniatrycznych i laryngovideostroboskopowych stwierdzono przewlekły prosty nieżyt krtani z cechami dysfoniii hyperfunkcjonalnej, przerost lewego fałdu przedsionkowego, przewlekły suchy nieżyt gardła. W uzasadnieniu braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej podano, że stwierdzone zmiany nie wykazują klinicznych cech choroby zawodowej, jakkolwiek ocena narażenia zawodowego potwierdza nadmierne obciążenie narządu głosu w okresie zatrudnienia w szkolnictwie (1953-1991). Przyczyną ich jest przewlekły stan zapalny błony śluzowej górnych dróg oddechowych. W ustaleniach klinicznych obu jednostek orzeczniczych nie wykazano zmian organicznych w zakresie krtani uznanych za typowe dla następstw nadmiernego wysiłku głosowego w postaci: guzków głosowych twardych. wtórnych zmian przerostowych fałdów głosowych, niedowładu mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią, które uzasadniają rozpoznanie choroby zawodowej narządu głosu (poz. 15 wykazu) zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r. Nie zgadzając się z treścią powyższego orzeczenia lekarskiego S. K. złożył skargę (pismo z dnia 10 lutego 2005r) do IMP w Ł. Instytut Medycyny Pracy (pismo z dnia 21 lutego 2005r.), po ponownej analizie całej dokumentacji lekarskiej i wyników przeprowadzonych badań, nie znalazł podstaw do zmiany stanowiska wyrażonego w orzeczeniu, bowiem schorzenia występujące u S. K. nie spełniają kryteriów wymaganych w wykazie chorób zawodowych i stąd nie mogą być uznane za następstwo pracy w szkolnictwie.