Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 9 listopada 2006 r., sygn. II SA/Bk 556/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis, asesor WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 09 listopada 2006 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie pomocy społecznej - oddala skargę.-

Uzasadnienie

U podstaw podjętego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia.

Decyzją Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z.

z dnia [...] czerwca 2006r. nr [...] przyznano J. M. pomoc w formie zasiłku celowego na częściowe pokrycie wydatków na żywność, środki czystości, energię elektryczną, leki, odzież i obuwie wiosenno-letnie w wysokości 100 zł oraz pomoc w formie zasiłku okresowego od maja do sierpnia 2006r. w wysokości 112,50 zł. W tej samej decyzji Dyrektor MOPS w Z. odmówił natomiast przyznania zasiłku celowego na zakup żywności z programu "Pomoc Państwa w zakresie dożywiania".

Nie godząc się z tą decyzją J. M. odwołał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. wnosząc o jej uchylenie, jako wydanej z rażącym naruszeniem przepisów art. 106 ust. 3, art. 38 i art. 39 ustawy o pomocy społecznej.

Skarżący podniósł, iż kwestionowana decyzja jest samowolą administracyjną

i dowolnością organu, rażąco narusza ustawę o pomocy społecznej oraz dopuszcza się dyskryminacji i niehumanitarnego traktowania jego osoby, a także narusza słuszny interes strony. Wysokość przyznanego zasiłku celowego - 100 zł, jak

i zasiłku okresowego - 112,50 zł nie zaspokaja podstawowych (niezbędnych) potrzeb życiowych, umożliwiających bytowanie w warunkach odpowiadających godności człowieka. W szczególności kwota zasiłku celowego uniemożliwia realizację podstawowych potrzeb, takich jak zakup niezbędnej odzieży, żywności, opłacenie energii elektrycznej. W jego odczuciu obligatoryjnym obowiązkiem organu pomocy społecznej jest zapewnienie niezbędnej odzieży osobie jej pozbawionej, a zatem przyznanie tylko częściowej pomocy jest rażąco sprzeczne z ustawą o pomocy społecznej.