Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 28 listopada 2006 r., sygn. II SA/Bk 371/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.), asesor WSA Małgorzata Roleder, Protokolant Elżbieta Stasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 listopada 2006 r. sprawy ze skargi H. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. przyznaje adwokatowi J. R. od Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku) kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote i osiemdziesiąt groszy) złotych tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżącego wykonane na zasadzie prawa pomocy.-

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] sierpnia 2005 roku Nr [...], w której na podstawie art. 154 § 1 i 2 kpa oraz art. 2 pkt 2 lit. "a" i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. z 1996 r., nr 87, poz. 395 ze zm.) odmówił uchylenia decyzji własnej z dnia [...] listopada 2000 roku nr [...], odmawiającej przyznania pani H. K. uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego w tej ustawie.

Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:

Decyzją z dnia [...] listopada 2000 roku nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił przyznania pani H. K. uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego w ustawie z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich uznając, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest nie wystarczający do wydania pozytywnej decyzji, z uwagi na to, że strona nie przedstawiła stosownych dokumentów potwierdzających wnioskowany rodzaj i okres represji.