Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 padziernika 2006 r., sygn. III SA/Wr 300/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis Asesor WSA Anetta Chołuj Protokolant Katarzyna Dziok po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 19 września 2006 r. sprawy ze skargi K. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego bez uiszczenia wymaganej opłaty, oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], Nr [...], skierowaną do K. W., Naczelnik Urzędu Celnego w L. wymierzył karę pieniężną w kwocie 3.000 zł za wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego (przewóz mebli tapicerowanych) bez uiszczenia opłaty należnej za przejazd po drogach krajowych.

Powyższe naruszenie obowiązków stwierdzili funkcjonariusze celni Referatu Grupy Mobilnej w Z., w dniu [...], podczas przeprowadzonej na 1 km drogi krajowej Nr [...] od Granicy Państwa - J. kontroli dokumentów pojazdu samochodowego o numerze rejestracyjnym [...] (kraj rejestracji - Niemcy), którym kierował K. W. Kierowca okazał dobową kartę opłaty drogowej o numerze [...], która nie była wypełniona w polach: "Nr rejestracyjny" i "Ważna do", oświadczając, iż zapomniał wypełnić wszystkie rubryki.

Decyzją z dnia [...], Nr [...], Dyrektor Izby Celnej we W. utrzymał w mocy pierwszoinstancyjne orzeczenie.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ drugiej instancji - po przedstawieniu zarzutów sformułowanych przez stronę w odwołaniu - przytoczył ustawowe podstawy prawne decyzji wydanej przez Naczelnika Urzędu Celnego w L., cytując w pierwszej kolejności przepisy art. 87 ust. 1, art. 42 ust. 1, art. 89 ust. 1, art. 93 ust. 1 oraz art. 92 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym i powołując się dodatkowo na pkt 1.4.1. załącznika do tej ustawy.

Dyrektor Izby Celnej powołał się następnie na przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazdy po drogach krajowych, wydanego na podstawie upoważnienia przewidzianego w art. 42 ust. 7 ustawy o transporcie drogowym. Organ podkreślił, iż zgodnie z § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia, uiszczenie opłaty następuje poprzez nabycie przez przedsiębiorcę karty opłaty, która następnie podlega wypełnieniu, w sposób określony w § 5. Wypełniona przed rozpoczęciem przejazdu karta opłaty stanowi dokument potwierdzający wniesienie opłaty. Przepisy § 5 ust. 1 i ust. 4 rozporządzenia stanowią z kolei, że kartę opłaty wypełnia się przed rozpoczęciem przejazdu, przez wpisanie - w odpowiednim miejscu - numeru rejestracyjnego pojazdu, dat i godzin określających termin ważności karty, daty wydania karty oraz oznaczenie emisji spalin pojazdu samochodowego. Termin ważności karty należy przy tym wpisać tak, aby wszystkie oznaczone pola karty były wypełnione. Z § 5 ust. 6 jednoznacznie wynika - zdaniem organu odwoławczego - że karta opłaty drogowej niewypełniona lub wypełniona w sposób inny, niż określony w ust. 1 i ust. 3-5, a także zawierająca poprawki nie stanowi dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty.