Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 padziernika 2006 r., sygn. IV SA/Wa 482/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Sędziowie sędzia WSA Jakub Linkowski, asesor WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant Dominik Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2006 roku sprawy ze skargi M. G. i J. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy terenu - oddala skargę -

Uzasadnienie

Prezydent miasta W. decyzją z dnia [...] października 2005 r. Nr [...] na wniosek E. Ż. i A. Ż. ustalił warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz zabudowy dla inwestycji polegającej na realizacji budynku biurowego z elementami zagospodarowania terenu na działce nr Ew. [...] z obrębu [...] przy ul. [...] w Dzielnicy U. miasta W.

Po rozpatrzeniu odwołania M. G., J. L., A. K., E. K., B. W. i E. R. od powyższej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] stycznia 2006 r. Nr [...]na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 kpa w związku z przepisami ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym /Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm., zwanej dalej u.p.z.p./ umorzył postępowanie odwoławcze części dotyczącej odwołania A. K., E. K., B. W. i E. R.; 2) na podstawie art. 59 ust. 1 i 61 ust. 1 u.p.z.p. i art. 138 § 1 pkt 2 kpa uchylił zaskarżoną decyzję w części stanowiącej jej pkt 5 w brzmieniu: "Niniejsza decyzja jest ważna do 31 grudnia 2009 r." i w tym zakresie umorzyło postępowanie w I instancji, zaś w pozostałej części zaskarżoną decyzję utrzymało w mocy.

W uzasadnieniu decyzji organ administracyjny II instancji wskazał, iż A. K., E. K., B. W. i E. R. nie są stronami przedmiotowego postępowania, gdyż nie są właścicielami ani użytkownikami wieczystymi nieruchomości graniczących bezpośrednio z terenem projektowanej inwestycji. Podniesiono ponadto, że obszar analizowany wyznaczono zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego /Dz. U. Nr 164, poz. 1588/ i nie jest zasadny zarzut odwołujących się, że należało przyjąć obszar większy. Ulica [...] -w sąsiedztwie planowanej inwestycji /obszar analizowany/ - jest zabudowana budynkiem jednorodzinnym /działka [...] i budynkiem biurowym /działka [...] oraz zabudową handlowo-biurowo usługową /działka [...]/, a w bezpośrednim sąsiedztwie jest parking /działka [...]/ i dom jednorodzinny /działka [...]/. W ocenie organu odwoławczego spełniony jest wymóg zabudowania działki sąsiedniej budynkiem biurowym, co oznacza, że zostały spełnione zasady dobrego sąsiedztwa. Organ II instancji powołał się na stanowisko zawarte w komentarzu do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym pod redakcją prof. Z. Niewiadomskiego, w którym wyrażono pogląd, że zasadę dobrego sąsiedztwa należy rozumieć w szerokim zakresie, nie zaś jako sąsiedztwo bezpośrednie. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. nie stwierdziło, by decyzja organu I instancji była niezgodna z wymogiem określonym w art. 61 ust. 1 pkt 1-5 u.p.z.p. Uchylenie rozstrzygnięcia organu I instancji w zakresie daty ważności decyzji organ odwoławczy wyjaśnił brakiem podstawy prawnej do takiego ustalenia.