Wyrok WSA w Opolu z dnia 21 wrzenia 2006 r., sygn. II SA/Op 440/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Daria Sachanbińska Asesor sądowy Grażyna Jeżewska Protokolant st. sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2006 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w O. na decyzję Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja w całości nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w O., decyzją z dnia [...], Nr [...], wydaną na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm.), stwierdził u E. K. chorobę zawodową pod postacią obustronnego trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego spowodowanego hałasem. Wymieniona choroba ujęta jest w poz. 21 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115). W uzasadnieniu decyzji organ podał, iż została ona oparta na podstawie orzeczenia lekarskiego nr [...] o rozpoznaniu choroby zawodowej, wystawionego przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w O. z siedzibą w K., Poradnia Chorób Zawodowych, które dotyczyło E. K. zatrudnionego w A Spółka z o.o. w O., ul. [...] w charakterze szlifierza polerowacza, a ostatnio montera armatury. U badanego stwierdzono obustronny trwały ubytek słuchu typu ślimakowego spowodowany hałasem, wyrażony podwyższeniem progu słuch o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz. Organ dodał, że E. K. pracował w okresie od 16 października 1969 r. do 17 lutego 1970 r. w zlikwidowanej Spółdzielni B w O. w charakterze robotnika transportowego; od 26 stycznia 1971 r. do 15 maja 1971 r. jako betoniarz w zlikwidowanej Spółdzielni C w O. W obu tych zakładach z powodu likwidacji brak jest dokumentacji z w/w okresu i ocena narażenia na czynnik szkodliwy jakim jest hałas stała się niemożliwa. Od dnia 18 maja1971 r. do nadal E. K. zatrudniony jest w A Spółka z o. o. w O. w Zakładzie, który powstał w wyniku kolejnych przekształceń ([...] Zakładów Przemysłu Terenowego Przedsiębiorstwo Państwowe w G., następnie Fabryki Armatury w O.). W spółce A był zatrudniony jako: odlewacz kokilowy (w/g oświadczeń E. K., okres ten wynosił ok. 4 miesięcy). Następnie jako szlifierz polerowacz do 16 lipca 2001 r., a w okresie od 17 lipca 2001 r. do 15 lipca 2003 r. wykonywał czynności szlifierza polerowacza, montera armatury, przy czym od 16 lipca 2003 r. do 7 lipca 2004 r. dodatkowo mógł obsługiwać półautomaty polerskie. Z dniem 8 lipca 2004 r. do nadal w/w zatrudniony jest na stanowisku montera armatury. W dokumentacji zakładowej znajdują się wyniki badań środowiskowych od roku 1991 r., które potwierdzają, że pracownik narażony był przez wiele lat na ponadnormatywny hałas w miejscu pracy. W październiku 1991 r. i sierpniu 1995 r. dopuszczalna norma hałasu została przekroczona o 2 dB, we wrześniu 1994 r., sierpniu 1996 r., w kwietniu i maju 1999 r. o 4 dB. Następne pomiary natężenia hałasu, które zostały przeprowadzone w październiku 1997 r. i 1998 r. potwierdziły, że pracownik pracował również w warunkach szkodliwych dla zdrowia, poziom ekspozycji na hałas wynosił kolejno 2,5 i 3,2 krotności wartości dopuszczalnej. Pomiary z maja 2000 r. wykazały, że na stanowisku szlifierza polerowacza krotność wartości dopuszczalnej wynosiła 0,8; 1,5; 0,5, w maju 2001 r. normy higieniczne na w/w stanowisku były spełnione (1,0; 0,7; 0,8; 0,7; 0,6; 0,5) podobnie w listopadzie 2002 r. (0,7). W marcu 2002 r. tylko na jednym z w/w stanowisk warunki pracy nie były zgodne z wymaganą normą, NDN wynosił kolejno 82 dB,84 dB, 86 dB, również w maju 2003 r. na jednym stanowisku stwierdzono przekroczenie NDN wynosił 0,7; 0,9; 0,6; 1,3. Kolejne wyniki pomiaru natężenia hałasu z listopada 2003 r. również potwierdzają występowanie ponadnormatywnego hałasu na stanowisku szlifierza polerowacza - krotność wartości dopuszczalnej wynosiła 4,3. Ostanie pomiary przeprowadzone zostały przez Zakład w maju 2004 r. na w/w stanowiskach pracy krotność wartości dopuszczalnej wynosiła 1,3; 1,3; 1,1; 1,8. Od dnia 8 lipca 2004 r. E. K. wykonuje czynności montera armatury, badania środowiskowe przeprowadzone na tym stanowisku w maju 2003 r. nie wykazały przekroczeń dopuszczalnych norm (NDN 0,3). W związku z cytowanymi przekroczeniami natężenia hałasu istniał obowiązek stosowania indywidualnych ochrony narządu słuchu. W wyniku badań lekarskich, w tym audiometrycznego, w lipcu 2001 r. lekarz zakładowy wystawił zaświadczenie lekarskie "przeciwwskazana praca w hałasie powyżej 85 dB, praca w nausznikach". Od 17 lipca 2001 r. przeprowadzone pomiary natężenia hałasu nie wykazywały przekroczeń dopuszczalnych norm. W kolejnych okresach również warunki higieny pracy spełniały wymagania normatywów higienicznych. Organ stwierdził, że wieloletnia praca w warunkach narażenia na czynnik szkodliwy dla zdrowia jakim jest hałas występujący w miejscu pracy spowodowała narażenie zawodowe, o którym mowa w § 2 ust. 3, pkt 1 w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115). Organ wskazał, że wszystkie okoliczności mające wpływ na powstanie choroby zawodowej powodujące istnienie związku przyczynowego pomiędzy występowaniem narażenia zawodowego w środowisku pracy, a stwierdzonym schorzeniem, uzasadniają stwierdzenie u E. K. podanej choroby zawodowe.