Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. IV SA/Wa 60/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Miron, asesor WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Protokolant Artur Dral, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2006 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia Ekologiczny "Z." z siedzibą w P. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] października 2005 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia warunków zabudowy - skargę oddala -

Uzasadnienie

Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z dnia [...] października 2005r. Minister Środowiska działając na podstawie art. 138 § 2 Kpa uchylił postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2005r. uzgadniające w zakresie oddziaływania na środowisko decyzję o warunkach zabudowy dla przedsięwzięcia polegającego na zmianie sposobu zagospodarowania terenu i budowie parkingu dla samochodów osobowych wraz z przyłączem energetycznym i przyłączem kanalizacji deszczowej, przewidzianej do realizacji na działkach nr ewid. [...] przy ul. [...] w P. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji.

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że z dniem 28 lipca 2005r., weszła w życie ustawa z dnia 18 maja 2005r. o zmianie ustawy-Prawo ochrony środowiska oraz niektórych ustaw (Dz. U Nr 113, poz 954). Zgodnie z art. 19 tej ustawy, do postępowań w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, wszczętych a nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy, przepisy dotychczasowe stosuje się na wniosek uprawnionego podmiotu. Oznacza to, że inwestor Spółka V. P. powinna zadeklarować, czy sprawa ustalenia przez Prezydenta Miasta P. warunków zabudowy ma być załatwiona z zastosowaniem dotychczasowych przepisów dotyczących procedury oceny oddziaływania na środowisko. Jeżeli bowiem inwestor wystąpi z wnioskiem o zastosowanie dotychczasowych przepisów, to postępowanie należy kontynuować, ponieważ uzgodnienie będzie wymagane. Wydając wówczas rozstrzygniecie w niniejszej sprawie, organ I instancji winien dokonać uzupełnienia raportu oddziaływania na środowisko w części dotyczącej ochrony powietrza. W przedłożonym raporcie określając wpływ zespołu parkingów na stan powietrza nie uwzględniono wszystkich substancji zawartych w spalinach. Ograniczono się do obliczenia stężeń dwutlenku azotu w powietrzu i stwierdzenia, że emisja dwutlenku azotu decyduje o wielkości ewentualnych przekroczeń dopuszczalnych stężeń. Nie wyjaśniono jednak, na jakiej podstawie oparto to stwierdzenie, ani nie określono wielkości emisji pozostałych substancji zawartych w spalinach z samochodów ciężarowych i osobowych korzystających z miejsc parkingowych. W tabeli 4 na str. 40 raportu, podano wielkości emisji dwutlenku azotu dla wszystkich emitorów, tzn. dla 30 emitorów zastępczych oznaczonych E1-E30. Nie można jednak jednoznacznie stwierdzić, czy informacje te są prawidłowe, ponieważ w raporcie nie wyjaśniono, na jakiej zasadzie utworzono emitory zastępcze, ani nie zamieszczono obliczeń emisji, a jedynie ich wyniki.