Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2006 r., sygn. II SA/Wr 210/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w Wydziale II w dniu 30 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miejskiej S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały Nr [...] z dnia [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi N. I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana.

Uzasadnienie

W dniu [...] Rada Miejska S. podjęła na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), art. 26 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.) uchwałę Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi N.

Uchwałą Nr [...] z dnia [...], podjętą na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) w związku z art. 14 ust. 1 i art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), Rada Miejska S. dokonała zmiany § 26 uchwały Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi N., który otrzymał brzmienie: "§ 26. Ustala się 5% stawki procentowej w stosunku do wzrostu wartości nieruchomości objętych niniejszym planem, służące naliczaniu jednorazowej opłaty uiszczanej przez właścicieli nieruchomości, w przypadku ich zbycia w ciągu 5 lat od dnia, w którym ustalenia niniejszego planu stały się obowiązujące.".

Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wniósł Wojewoda D. domagając się stwierdzenia jej nieważności w całości z uwagi na istotne naruszenie art. 14 ust. 1, art. 17 w związku z art. 27 oraz art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przedmiotową uchwałą Rada Miejska S. dokonała w obowiązujący miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zmiany, polegającej na obniżeniu wysokości stawki procentowej. Jednakże podejmując powyższą uchwałę nie zachowano procedury wynikającej z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z art. 27 tej ustawy, zmiana studium lub planu miejscowego następuje w takim trybie, w jakim są one uchwalane. Przepis ten wprowadza generalną zasadę, zgodnie z którą miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zmienia się w takim samym trybie, w jakim został on uchwalony. Zdaniem strony skarżącej, procedurę zmiany miejscowego planu rozpocząć powinno podjęcie przez radę gminy uchwały w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmiany planu (art. 14 ust. 1 w zw. z art. 27 ustawy). Konieczne jest również odpowiednie stosowanie regulacji dotyczących trybu sporządzenia planu, w szczególności art. 17 ustawy. Nie oznacza to, iż zmiana planu musi obejmować nowelizację wszystkich merytorycznych treści planu określonych w art. 15 ust. 2 i ust. 3, a jedynie iż czynności przewidziane w art. 17 przeprowadza się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian. Zdaniem Wojewody D. ustawa jednoznacznie rozstrzyga w jakim trybie przeprowadza się zmianę miejscowego planu i nie daje radzie gminy kompetencji ani możliwości decydowania czy przeprowadzenie procedury planistycznej jest w danym przypadku konieczne, zasadne i celowe czy też nie. Podejmując skarżoną uchwałę należało w odpowiednim zakresie zastosować art. 17 ustawy. Do "niezbędnego zakresu" organ nadzoru zliczył wymogi proceduralne wynikające z art. 17 pkt 1, 3, 5, 10-14, z których żadnej nie dokonano przy podjęciu skarżonej uchwały. Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części. Rada Miejska S. podejmując przedmiotową uchwałę nie zastosowała trybu jej sporządzenia, co zdaniem strony skarżącej, zawsze skutkować będzie nieważnością uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.