Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 czerwca 2006 r., sygn. II SA/Bd 194/06

Dnia 13 czerwca 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie: sędzia WSA Renata Owczarzak (spr.) asesor WSA Anna Klotz Protokolant: Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2006 roku na rozprawie sprawy ze skargi Gminy Miasta T. i A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] 2005 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z [...] 2005 r., nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. na rzecz Gminy Miasta T. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, 4. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. na rzecz A. P. 455 zł (czterysta pięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2005r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. stwierdziło nieważność decyzji Prezydenta Miasta T. z dnia [...] 1998 Nr [...] i [...] ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie stacji paliw płynnych z myjnią dla samochodów osobowych, pawilonem handlowym oraz urządzeniami reklamowymi przy ul. R. i ul. K. w T.

Uzasadniając swoje stanowisko organ stwierdził, iż podstawową kwestią dla oceny czy zachodzi w przedmiotowej sprawie przesłanka uzasadniająca stwierdzenie nieważności decyzji na podstawie obowiązującej w dniu jej wydania ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, póz. 415 z późn. zm.), była ocena czy projektowana inwestycja nie pozostawała w sprzeczności w momencie orzekania z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z obowiązującym wówczas art. 34 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu sprzeczna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest nieważna, a stwierdzenie nieważności decyzji następuje na zasadach i w trybie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego. W przypadku stwierdzenia sprzeczności decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego podstawą stwierdzenia nieważności przedmiotowej decyzji jest art. 156 § 1 pkt 7 k.p.a. w związku z art. 34 w/w ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z art. 40 ust. 1 cyt. ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym w sprawach ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu orzeka się, w drodze decyzji, na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w którym zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym następuje ustalenie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest przepisem gminnym (art. 7 ustawy). Plan ten, na podstawie art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa miejscowego. Od innych źródeł prawa różni go wyłącznie to, że obowiązuje na obszarze działania organów, które go ustanowiły. Przy wykładni przepisów tego planu, jego postanowień ogólnych i szczegółowych, mają zastosowanie te same reguły co przy ocenie innych źródeł prawa. Odnosi się to w szczególności do treści uchwały rady gminy ustalającej miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.