Wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 maja 2006 r., sygn. III SA/Kr 110/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Jakubiec Sędziowie: WSA Bożenna Blitek AWSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant: Monika Musiał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2006 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Limanowej na uchwałę Rady Gminy Mszana Dolna z dnia 26 lutego 2003r. Nr VI 50/03 w przedmiocie uchwalenia Statutu Sołectwa Lubomierz stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości

Uzasadnienie

Zaskarżoną uchwałą Rady Gminy Mszana Dolna z dnia 26 lutego 2003r., nr VI/50/03, uchwalony został Statut Sołectwa Lubomierz w brzmieniu zawartym w załączniku do tej uchwały. Jako podstawę prawną wskazano art. 35 ust. 1 i ust. 3 ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym.

Skarżący Prokurator Rejonowy w Limanowej, powołując się na treść art. 8, 52§1, 53§3, 54§1, 57§1 i 147§1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej §78 i §79. Zakwestionowana przez skarżącego część uchwały przyznaje Wójtowi Gminy kompetencje do stwierdzania nieważności oraz zawieszania sprzecznej z prawem uchwały zebrania wiejskiego oraz sołtysowi prawo do zaskarżenia takiego zarządzenia wójta do rady gminy. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że zaskarżona uchwała w zakwestionowanej części wydana została z naruszeniem art. 8 i 11 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego z dnia 15 października 1985r. i art. 7 i art. 87 ust. 2 i art. 94 Konstytucji RP, a także wbrew treści art. 18, 18a, 30, 35 ust. 1 i 41 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym. W skardze podniesiono, że kwestionowane rozwiązania uchwały wbrew standardom europejskim upoważniają wójta gminy do swoistego prawa weta oraz dopuszczają zaskarżenie tego zarządzenia wójta do rady gminy jedynie przez sołtysa, a nie mieszkańców sołectwa. W literaturze zaś i orzecznictwie przyjmuje się prawo zaskarżania do sądu administracyjnego uchwał jednostek pomocniczych według zasad przewidzianych w ustawie o samorządzie gminnym, a zwłaszcza art. 101 u.s.g. Skarżący podkreśla, że zgodnie z zasadami konstytucyjnymi kompetencji administracyjnej nie wolno domniemywać, z ustawy zaś o samorządzie gminnym nie wynika uprawnienie rady gminy ani wójta do stwierdzania nieważności uchwał organów jednostek pomocniczych. Kwestionowana treść statutu wykracza zdaniem skarżącego poza dopuszczalny zakres unormowania przewidziany w art. 35 ustawy o samorządzie gminnym, z którego wynika, że statut jednostki pomocniczej określa organizację i zasady działania jednostki pomocniczej. W skardze zarzucono też, że akty prawa miejscowego ustanawia się w formie uchwały, a nie załącznika do uchwały.