Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 kwietnia 2006 r., sygn. I SA/Gl 1093/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej (sprawozdawca), Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Asesor WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Izabela Auguścik-Michułka, po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. otrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...]r. nr [...], którą określono W. S. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. w wysokości [...] zł oraz kwotę odsetek za zwłokę od nieuiszczonych w terminie zaliczek na ten podatek, które: a) stały się elementem podatku należnego (tj. za miesiące [...]-[...] i częściowo [...] 1998 r.) w wysokości łącznej [...] zł, naliczone na dzień [...] 1999 r. oraz b) przekraczają wysokość podatku należnego za 1998 r. (tj. w części za miesiąc [...] i [...]) w kwocie [...] zł, naliczone na dzień wydania decyzji).

Określenie zobowiązania podatkowego w innej, niż zadeklarowana przez skarżącego, wysokości spowodowane zostało zakwestionowaniem przez organy podatkowe zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów następujących wydatków:

- zakup paneli za [...] zł

- zakup części do wtryskarki za [...] zł

- zakup zespołu komputerowego za [...] zł

- nabycie nieruchomości w łącznej kwocie [...] zł

- pozalimitowe koszty reprezentacji w kwocie [...] zł

- nieudokumentowane rozmowy telefoniczne za [...] zł.

Ponadto organy podatkowe uznały za niezgodne z prawem odliczenie przez podatnika kwoty [...] zł w oparciu o umowę nazwaną umową renty.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego pełnomocnik W. S. zarzucił powyższej decyzji:

1) naruszenie prawa materialnego przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 22 ust. 1 i ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 1998 r., co doprowadziło do nie zaliczenia w całości do kosztów uzyskania przychodu wydatków podatnika oraz dodatkowo błędną interpretacje art. 903 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 26 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy i w zw. z art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego poprzez odmowę uwzględnienia dokonanych przez skarżącego odliczeń z tytułu umowy renty, mimo braku prawnych przesłanek i mimo wykraczania świadczeń rentowych poza obowiązek alimentacyjny,