Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. III SA/Wa 2865/05

Niedopuszczalne jest nakładanie na podatnika i na podmioty z nim związane, dodatkowych obowiązków, które nie są przewidziane w sposób jednoznaczny w przepisach prawa, a tym bardziej obciążanie podatnika negatywnymi konsekwencjami zachowań osoby trzeciej, jeżeli oczekiwane zachowania nie zostały precyzyjnie określone w przepisach prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Krystyny W. i Modesta W. na dwie decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w O. - z dnia 23 marca 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 i 1998 r. - uchyla zaskarżone decyzje; (...).

Wyrokiem z dnia 30 września 2005 r. II FSK 788/05 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 grudnia 2003 r. III SA 1209/01 oddalający skargi Krystyny i Modesta W. na dwie decyzje Izby Skarbowej w O. z dnia 23 marca 2001 r., dotyczące ich zobowiązań w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 i 1998 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

Decyzją (...) Izba Skarbowa na podstawie art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania podatników od decyzji Urzędu Skarbowego w K. z dnia 27 listopada 2000 r. (...), określającej za rok 1997 podatek dochodowy od osób fizycznych w wys. 66.785,80 zł, zaległość w tym podatku w kwocie 31.427,40 zł oraz odsetki za zwłokę obliczone na dzień wydania decyzji w kwocie 33.611,80 zł, uchyliła w części zaskarżoną decyzję i określiła za 1997 r. ww. podatek w wysokości 66.660,90 zł, zaległość w tym podatku w kwocie 31.302,50 zł oraz odsetki za zwłokę w kwocie 33.478,30 zł. Izba Skarbowa podzieliła stanowisko organu pierwszej instancji, że podatnicy zawyżyli koszty uzyskania przychodu, włączając do nich wydatki na reklamę w kwocie przekraczającej limit /do wys. 0,25 procent przychodu/, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Nie zgodziła się z zawartym w odwołaniu stanowiskiem, że wydatki na zakup kalendarzy, kart świątecznych i kopert nie były kosztami reprezentacji i reklamy, gdyż wynikały z zawartych przez podatnika umów z towarzystwem ubezpieczeniowym. Izba Skarbowa uznała, że przekazanie kalendarzy i kart w kręgu oznaczonych odbiorców stanowiło reklamę niepubliczną. Bez znaczenia był natomiast fakt, że posiadały one logo Towarzystwa Ubezpieczeniowego Commercial Union. Podatnik zawierał bowiem umowy ubezpieczeniowe w imieniu tego Towarzystwa i w istocie sprzedawał usługi tej firmy oraz z tego tytułu uzyskiwał przychody.