Wyrok WSA w Opolu z dnia 21 grudnia 2005 r., sygn. II SA/Op 278/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie WSA Ewa Janowska - (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Jolanta Hadała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy terenu oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością A z siedzibą w W. (dawniej używającą nazwy B) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] wydana w oparciu o art. 138 § 2 KPA uchylająca decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] nr [...] ustalającą na rzecz B spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji, planowanej w O. przy ul. [...] (na działkach nr a i b), polegającej na budowie automatycznej, samoobsługowej stacji paliw [...], z wykorzystaniem istniejących przyłączy: energii elektrycznej, wody i kanalizacji deszczowej oraz na przebudowie istniejących wjazdów od ulicy [...] i [...].

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy ustalił, że w dniu 3 lipca 2003 r. wpłynął do organu I instancji wniosek B spółka z o. o. w W. o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego. Powołując się na przepisy obowiązujące w dniu złożenia wniosku, ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r., Nr 15, poz. 139 ze zm.), w związku z art. 85 ust. 1, obowiązującej od dnia 11 lipca 2003 r. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, ze zm.), organ I instancji wydał decyzję lokalizacyjną dla omawianej inwestycji.

Odwołanie od tej decyzji wnieśli J. K., A. J., B. N., W. L., J. L., B. M., podnosząc przede wszystkim, że decyzja organu I instancji została wydana z rażącym naruszeniem obowiązującego prawa, w szczególności art. 10 KPA, bez zapewnienia udziału stron w każdym stadium postępowania, jak również z całkowitym pominięciem osób, którym z mocy art. 28 KPA przysługiwał status strony. Ponadto zdaniem odwołujących, w celu ograniczenia kręgu stron, w decyzji nie określono linii rozgraniczających teren inwestycji, pominięto wskazanie działek, na których przewidziano przebudowę zjazdów oraz nie obwieszczono w pobliżu miejsca inwestycji informacji o wniosku i wydanej decyzji, co narusza przepisy ustawy - Prawo ochrony środowiska. Odwołujący zarzucali także, że raport o oddziaływaniu omawianego przedsięwzięcia inwestycyjnego na środowisko został sporządzony dla inwestycji, o zupełnie innych parametrach, nie obrazuje całości zagadnienia oraz pomija istniejące uwarunkowania wnioskowanego terenu oraz terenów przyległych. Zdaniem stron, zaskarżona decyzja organu I instancji, w ogóle nie określała warunków zabudowy (poza wartościami dopuszczalnego hałasu i liniami zabudowy w formie opisowej) wynikających z powołanych w tej decyzji przepisów szczególnych. Odwołujący uznali także, że powołanie się przez organ I instancji, jedynie na art. 5 Prawa budowlanego jest niewystarczające dla określenia konkretnych wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich, w przypadku przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko. Konkludując odwołujący stwierdzili, że świetle wymienionych uchybień proceduralnych, organ I instancji dopuścił do lokalizacji stacji paliw na terenach mieszkaniowych, podlegających ochronie konserwatorskiej, naruszając niezbywalne prawo mieszkańców do zamieszkiwania i życia w przyjaznym środowisku.