Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 listopada 2005 r., sygn. I SA/Wr 928/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: S.NSA Andrzej Szczerbiński Sędziowie: S.WSA Maria Tkacz - Rutkowska S.WSA Katarzyna Radom - sprawozdawca Protokolant: Anna Szokalska - Kruś po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi K. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] o nr [...] w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów niezewidencjonowanych za 2000 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] o nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. Ś. określił skarżącemu K. R. wartość niezaewidencjonowanego przychodu w roku podatkowym 2000 oraz ustalił kwotę ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za ww. okres. Powołał się przy tym na przepis art. 207, art. 21 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa oraz art. 17 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych oraz niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Czynności kontrolne ujawniły, iż Skarżący w latach 1999 - 2001 sprowadził z zagranicy na swoje imię i nazwisko 8 samochodów, które następnie, w stosunkowo niedługim okresie sprzedał, osiągając z tego tytułu zysk. Wyjątkiem był jeden samochód, który został sprzedany ze stratą. Oceniając powyższe zdarzenia organ podatkowy stwierdził, iż podatnik dokonywał obrotu samochodami w warunkach działalności gospodarczej, o czym świadczy częstotliwość transakcji, fakt posiadania jednocześnie więcej niż jednego auta, jak również zakup w 2002 r. dalszych trzech pojazdów, z których dwa zostały już sprzedane, jak również zyskowność przedsięwzięcia (z wyliczeń organu podatkowego wynikało, iż w 2000 r. dochód ze sprzedaży samochodów wyniósł [...]). Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy Prawo o działalności gospodarczej działalność gospodarcza cechuje się zawodowym (stałym) charakterem podejmowanych czynności, powtarzalnością, uczestnictwem w obrocie gospodarczym, wykonywaniem czynności na własny rachunek oraz nastawienie na osiągniecie zysku. Opisane powyżej działania Skarżącego cechy te posiadały. Dokonano także analizy sytuacji majątkowej Skarżącego oraz jego małżonki ustalając, iż miesięczny dochód wyniósł ok. [...]. Przyjmując natomiast oświadczenia K. R., iż dojeżdżał do W. nawet 20 razy w miesiącu, organ stwierdził, iż wydatki z tego tytułu konsumują uzyskane dochody. Nie dał wiary organ podatkowy twierdzeniom podatnika, iż samochody były nabywane wyłącznie na potrzeby własne, a nie z zamiarem uzyskania dochodu. Za niewiarygodne uznał także oświadczenia podatnika, iż nie byłby zdolny do prowadzenia działalności gospodarczej, przeczą temu przedstawione powyżej fakty (zakup, import i sprzedaż samochodów), ponadto pojazdy nabywane były jako powypadkowe, a więc wymagające naprawy, co przeczy oświadczeniom Strony, iż częste zmiany samochodów podyktowane były ich zużyciem. Jak wynika z akt sprawy nabywał on także modele starsze od nowo nabywanych. Za istotną uznał także organ podatkowy okoliczność importu i późniejszej sprzedaży znacznej ilości aut przez syna i córkę Skarżącego.