Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 listopada 2005 r., sygn. II SA/Wr 1936/03

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Siedlecka, Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski, Sędzia NSA Julia Szczygielska /sprawozdawca/, Protokolant Katarzyna Książek-Tomkiewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2005r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu Anny Głowacińskiej sprawy ze skargi A. J. i S. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia na rzecz B. F. warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie na okres czasowy parkingu terenowego dla samochodów osobowych, przewidzianej do realizacji we W. przy ul. K., działka [...], AM-16, obręb G. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]r. Nr [...], podjętą po rozpatrzeniu odwołania A. J. i S. J., Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...]r., Nr [...] ustalającą na rzecz B. F. warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie na okres czasowy (3 lata) parkingu terenowego (do 100 miejsc parkingowych) dla samochodów osobowych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną oraz obiektami tymczasowymi, przewidzianej do realizacji we W., przy ul. K., działka nr [...], AM-16, obręb G .

W uzasadnieniu wskazano, powołując się na przepis art.40 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), że w sprawach ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu orzeka się w drodze decyzji, na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w razie braku planu, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 1, na podstawie przepisów szczególnych. Decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z zastrzeżeniem art. 3a i 3b, wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta, po uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych ustawą i przepisami szczególnymi. Podstawową przesłanką decydującą o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania jest zgodność zamierzenia inwestycyjnego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Przesłanka ta jest ujmowana przez ustawodawcę zarówno od strony pozytywnej, jak i negatywnej. Zgodnie z przepisem art. 43 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli zamierzenie jest zgodne z przepisami prawa i ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z kolei traktując to zagadnienie od strony negatywnej ustawodawca jednoznacznie rozstrzyga w przepisie art. 46a ustawy, że decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest nieważna, jeżeli jest sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Powyższe uregulowania oznaczają, iż organ pierwszej instancji rozpatrując wniosek o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu winien przede wszystkim zbadać zgodność zamierzenia inwestycyjnego wnioskodawcy z planem zagospodarowania przestrzennego.