Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 listopada 2005 r., sygn. II SA/Gd 3215/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie: Sędzia NSA Stanisław Nowakowski Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski (spr.) Protokolant Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 listopada 2002 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 6 listopada 2002 r., sygn. akt [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 42 ust. 1, art. 43, art. 40 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 28 marca 2002 r., nr [...], ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowa- nia terenu dla inwestycji obejmującej budynek wielorodzinny wraz z infrastrukturą na terenie działki nr [...] w G. przy ul. L. [...], stanowiącej własność spółki A w K. Organ odwoławczy podjął przedmiotową decyzję po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez M. D., w którym zarzucał, że naruszone zostały jego interesy, a realizacja planowanej inwestycji spowoduje sprzeczność z prawami właścicieli gruntów i przyszłych użytkowników inwestycji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że na pierwszym etapie procesu budowlanego, a mianowicie na etapie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu organ pierwszej instancji zobowiązany jest ustalić, czy planowana inwestycja jest zgodna z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego i wskazać warunki z niego wynikające. Podstawą natomiast ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu jest stwierdzenie zgodności planowanego zamierzenia z ustaleniami wynikającymi z planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie natomiast z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta G., zatwierdzonym uchwałą nr [...] Miejskiej Rady Narodowej w G. z dnia 4 lutego 1988 r. (Dz.Urz.Woj. [...]), działka, której dotyczy inwestycja, położona jest na terenie oznaczonym na planie symbolem E "strukturalna jednostka mieszkaniowa "D.", której główną funkcją jest mieszkalnictwo z ośrodkiem usługowy II poziomu o poszerzonym programie w zasadzie usług ośrodkowych". Organ odwoławczy wskazał, że decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zawierała wszystkie elementy przewidziane w art. 42 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, a mianowicie określała warunki wynikające z przepisów szczególnych, jakim winien odpowiadać planowany obiekt, przewidywała konieczność zaprojektowania miejsc postojowych i uwzględnienia terenów zielonych i rekreacyjnych oraz dostosowania formy architektonicznej budynku do istniejącej zabudowy. Nadto organ pierwszej instancji wskazał na warunki dotyczące infrastruktury technicznej oraz wymagane uzgodnienia dla potrzeb późniejszego uzyskania pozwolenia na budowę. Dbając o ochronę interesów osób trzecich wskazał, że projekt winien chronić interesy określone w art. 5 ust. 2 Prawa budowlanego. Ochrona tych interesów jest zapewniona, jeżeli inwestycja nie pozbawia osób trzecich możliwości korzystania z wody, kanalizacji, energii elektrycznej i cieplnej oraz dopływu światła dziennego do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, a także możliwości dojazdu do sąsiednich posesji. Wobec tego wbrew zarzutom odwołania, przy zachowaniu wymagań wskazanych w zaskarżonej decyzji inwestycja nie naruszy jego interesów oraz interesów przyszłych mieszkańców budynku. Wobec faktu, że planowana inwestycja jest zgodna z ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu organ pierwszej instancji stosownie do przepisu art. 43 wskazanej ustawy nie mógł odmówić ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Na tym etapie postępowania organ administracji nie był władny rozpatrywać kwestii odległości planowanej inwestycji od działki zajmowanej przez odwołującego się i zakresu uciążliwości prowadzonej przez niego produkcji.