Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 padziernika 2005 r., sygn. II SA/Kr 2600/03

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek Sędziowie AWSA Dorota Dąbek (spr) NSA Wiesław Kisiel Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2005 r sprawy ze skargi P. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 8 września 2003 r Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, II zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego na rzecz P.K. zwrot kosztów postępowania sądowego w kwocie [...] zł ( [...] złotych )

Uzasadnienie

Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy z dnia [...].2000r.,sygn. akt: [...] uchylono decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego, którą utrzymano w mocy decyzję organu I instancji odmawiającą P. K. rozpoznania choroby zawodowej słuchu. W wyroku tym Sąd zobowiązał organ administracji do uzupełnienia materiału dowodowego o dowody w postaci wyników badań lekarskich i ewentualnie inne dowody, przy jednoczesnym zażądaniu od zespołów badających pełniejszego uzasadnienia formułowanych wniosków, uwzględniających subiektywny i obiektywny aspekt schorzenia i oddziaływania czynnika szkodliwego oraz dokonania oceny zgromadzonego materiału dowodowego pod kątem wiarygodności i spełnienia przesłanek, od istnienia których zależy uznanie występującego u skarżącego schorzenia za chorobę zawodową. Ponadto wyraził pogląd, iż brak jest podstaw prawnych do tego, by z pojęcia choroby zawodowej eliminować uszkodzenie słuchu wywołane działaniem hałasu ze względu na stopień uszkodzenia słuchu, takiego ograniczenia omawianej choroby nie przewiduj ą bowiem przepisy prawa materialnego. Wyraził też pogląd, że również wielkość hałasu w środowisku pracy jak i okres, jaki upłynął od ustania narażenia nie mogą stanowić przekonywującej argumentacji uzasadniającej odmowę uznania choroby za chorobę zawodową, o ile nie istnieją obiektywne i subiektywne przesłanki przemawiające za tym stanowiskiem.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00