Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 lipca 2005 r., sygn. II SA/Lu 456/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Kierek, Sędziowie Asesor WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Asesor WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Starszy referent Beata Basak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 lipca 2005 r. sprawy ze skargi S. B. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...]Nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na zbycie nieruchomości zabudowanej stanowiącej mienie gminne oddala skargę

Uzasadnienie

Rada Gminy uchwałą z dnia września 2004 r. Nr XIX/91/2004 podjętą w sprawie wyrażenia zgody na zbycie nieruchomości zabudowanej w Ł. stanowiącej mienie komunalne Gminy T., na podstawie przepisu art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. tekst jednolity z 1996 r. Nr 13, poz. 74 z późn. zmianami) wyraziła zgodę na zbycie nieruchomości zabudowanej położonej w Ł. oznaczonej numerem ewidencyjnym gruntów nr 16/1 o powierzchni 0,5517 ha, zabudowanej murowanym jednopiętrowym budynkiem w budowie, powierzając wykonanie uchwały Wójtowi Gminy.

W związku ze zgłoszonym przez mieszkańców wsi wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa uchwałą Rady Gminy Nr XIX/91/2004 z dnia września 2004 r. podjętą w sprawie wyrażenia zgody na zbycie nieruchomości zabudowanej stanowiącej mienie komunalne, Rada Gminy uchwałą z dnia marca 2005 r. Nr XXII/122/2005 podjętą na podstawie przepisu art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zmianami) w sprawie zajęcia stanowiska w sprawie wezwania do usunięcia naruszenia prawa, po rozpatrzeniu wezwania mieszkańców wsi stwierdziła brak naruszenia przepisu art. 5a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 4 ust. 6 i art. 2 ust. 1 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego uznając bezzasadność wezwania do usunięcia naruszenia prawa oraz interesu prawnego mieszkańców wsi.

Na uchwałę Rady Gminy z dnia września 2004 r. Nr XIX/91/2004 mieszkańcy wsi oraz sołtys wsi S. B., w imieniu własnym i w imieniu mieszkańców wsi, wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zaskarżonej uchwale zarzucali podjęcie jej z naruszeniem przepisu art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz z naruszeniem przepisu art. 4 ust. 6 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego sporządzonej w Strasburgu z dnia 15 października 1985 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607, poprzez uniemożliwienie w związku z podjętą uchwałą realizacji zadań własnych gminy związanych z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty mieszkańców w sprawach edukacji publicznej, kultury, kultury fizycznej i turystyki, a także poprzez zaniechanie przeprowadzenia konsultacji społecznych na etapie poprzedzającym podjęcie zaskarżonej uchwały. Skarżący wnosili o uchylenie zaskarżonej uchwały.