Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 czerwca 2005 r., sygn. VI SA/Wa 1968/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia Sędziowie sędzia WSA Protokolant po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 czerwca 2005r. sprawy ze skargi R. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2002 r. Nr [...] w przedmiocie wprowadzenia "Regulaminu Funkcjonowania Systemu Parkowania Płatnego Niestrzeżonego (SPPN)" stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

VI SA/Wa 1968/04

Uzasadnienie

R. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ze skargą na uchwałę Nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia "Regulaminu funkcjonowania Systemu Parkowania Płatnego Niestrzeżonego (SPPN)", zarzucając uchwale rażące naruszenie art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wnosząc na tej podstawie o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2000 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), art. 13 ust. 2 pkt 4, ust. 2a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 ze zm.), art. 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602 ze zm.) i § 3 ust. 1, § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych (Dz. U. Nr 51, poz. 608). Skarżący podnosząc, że przedmiotowa uchwała ma charakter przepisów prawa miejscowego - powszechnie obowiązującego na obszarze działania organu -wyprowadza wniosek, iż powinna odpowiadać konstytucyjnym warunkom jej stanowienia. Zgodnie z art. 94 Konstytucji RP organ samorządu terytorialnego może ustanawiać akty prawa miejscowego na podstawie i w granicach upoważnień ustawowych. Warunek ten, w ocenie skarżącego, nie został spełniony, bowiem powołany przepis rozporządzenia (§ 3 ust. 1) został uznany wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie P6/02 za niezgodny z art. 7, art. 92 ust. 1 i art. 94 Konstytucji RP i na mocy tego wyroku z dniem 30 listopada 2003 r. utracił moc obowiązującą. W związku z tym zaskarżona uchwała, jak ocenia to skarżący, została oparta na wadliwej podstawie prawnej. Skarżący zaznacza, iż zaskarżona uchwała została uchylona przez § 9 pkt 2 uchwały Nr [...] Rady [...] z dnia [...] listopada 2003 r. w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania, wysokości stawek opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie, wysokości opłat dodatkowych oraz określenia sposobu pobierania tych opłat, jednakże nałożone na jej podstawie kary pieniężne są dochodzone w trybie egzekucji. Z uwagi na powyższe R. dochodzi stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały, bowiem żadna z ukaranych osób nie może skutecznie podnieść zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym nieistnienia obowiązku zapłaty kary pieniężnej. Interes prawny tych osób, zobowiązanych do uiszczenia kar pieniężnych, zdaniem skarżącego, przejawia się w obaleniu domniemania, iż zaskarżona uchwała była zgodna z prawem, w okresie między jej wydaniem a uchyleniem. Należy zatem wyeliminować z obrotu prawnego nielegalny akt normatywny, gdyż wywołuje