Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 28 kwietnia 2005 r., sygn. SA/Sz 2441/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski /spr./ Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Tomaszewska Sędzia NSA Henryk Dolecki Protokolant st. sekr.sąd. Maria Rosochacka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2005r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu I. u c h y l a zaskarżoną decyzję II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, II. z a s ą d z a na rzecz skarżącej Spółki A. od Samorządowego Kolegium Odwoławczego kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.-

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło nieważność decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...]r. ustalającej Spółce A. warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na adaptacji suszami w budynku wielorodzinnym przy ul. [...], na pomieszczenie stacji bazowej telefonii komórkowej, wraz z montażem masztów antenowych na dachu budynku.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Kolegium wskazało jej nieważność z mocy prawa, przez sprzeczność z planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta [...], gdyż działka nr [...] z obrębu [...], położona przy ul. [...] przeznaczona jest w planie zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową z zakazem lokalizacji obiektów obniżających standard warunków mieszkaniowych oraz obiektów szkodliwych (ZS.02.MW), zaś stacja telefonii komórkowej jest obiektem obniżającym standard warunków mieszkaniowych.

Spółka A., działając przez pełnomocnika K. Z, złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wnosząc o uchylenie powyższej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego .

W uzasadnieniu wniosku zarzucono, że decyzja Kolegium sprzeczna jest z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym, postanowieniami rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995r. w sprawie inwestycji szczególnie szkodliwych dla ludzi i środowiska, rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1980r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed elektromagnetycznym promieniowaniem niejonizującym szczególnie szkodliwym dla ludzi i środowiska, kodeksem postępowania administracyjnego i innymi przepisami oraz wykładnią obowiązującego prawa, a także z materiałem dowodowym znajdującym się w aktach sprawy. W szczególności - zdaniem skarżącej - dokonano błędnej interpretacji ustaleń planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta [...]. W wyniku zmian, które nastąpiły w okresie ostatniego dziesięciolecia w gospodarce przestrzennej do zabudowy uzupełniającej, niezbędnej dla mieszkańców i stanowiącej usługi podstawowe zaliczyć należy również urządzenia telefonii komórkowej. Dla budowy tych urządzeń, obejmujących między innymi stacje bazowe na istniejących obiektach, nie jest wymagane ich określenie w planach miejscowych. Jest oczywiste, że stanowią one uzupełnienie istniejącej zabudowy i muszą być rozlokowane w tej zabudowie w ściśle określonych odległościach, wynikających z zasad funkcjonowania tych systemów, które na ogół nie są znane powszechnie, a które określają specjaliści instalujący te stacje. Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 1999r., OPK 13/98, nie ma ustawowego obowiązku wyznaczania w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego terenów pod budowę takich stacji.